กล้าได้กล้าเสีย : อีกก้าวหนึ่งของรัฐบาล

ได้คำตอบแล้ว

พูดง่ายๆ ก็คือมีเสียงข้างมากจนข่มฝ่ายค้านมิด

แต่ที่จะยากก็คือการบริหารราชการแผ่นดินที่มีปัญหาไปรอบด้านโดยเฉพาะไวรัสโควิด-19 ที่กำลังแพร่ระบาดไปทั่วโลกในขณะนี้

ผลกระทบจากเรื่องนี้ซึมลึกเข้าไปสู่สภาพเศรษฐกิจครบวงจรอย่างมิอาจหลีกเลี่ยงได้และกำลังท้าทายความสามารถเพื่อพิสูจน์ฝีมืออย่างเป็นรูปธรรม

แม้นายกฯ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา จะยืนยันหลังจบศึกซักฟอกว่ายังไม่ปรับ ครม.คงเป็นคำตอบเบื้องต้นเพราะเพิ่งจะร่วมต่อสู้กันมาสดๆร้อนๆ

เดี๋ยว “บ่อนแตก” ขึ้นมาก็จะยุ่งกันอีก...

แต่ดูอาการที่เป็นจริงแล้วมีโอกาสที่จะไปสู่จุดนั้นได้เพื่อสร้างความเชื่อมั่น ซึ่งยังเป็นประเด็นที่จะสร้างขึ้นมาให้ได้

เศรษฐกิจยังเป็นดัชนีชี้ขาดวัดถึงความสามารถที่เป็นจริง

อีกด้านหนึ่งการชุมนุมของบรรดานักศึกษา นักเรียน แม้วันนี้ยังอยู่ในขั้นเริ่มต้นที่เกาะกลุ่มภายในสถาบัน

แต่จะเข้มข้นต่อไปมากแค่ไหนจะออก “ลงถนนหรือไม่?” ยังไม่มีคำตอบได้ เงื่อนไขสำคัญก็คือจะเป็นแรงกดดันรัฐบาลอย่างคู่ขนานกันไป

เป็นเรื่องละอ่อนในการจัดการไม่น้อย

เพราะดูจากแนวทางแล้วคงมีการยื่นข้อเสนอต่างๆ เพื่อให้รัฐบาลนำไปพิจารณาแก้ไขทั้งประเด็นการเมือง ปัญหาปากท้อง การทุจริต การวางบทบาทของนายกฯ

จากนั้นคงไล่เบี้ยไปทีละข้อและเรียกร้องให้ดำเนินการด้วยเงื่อนไขเวลาและความจริงใจที่จะต้องแสดงให้ปรากฏ

จุดไฟติดเมื่อใดก็ยุ่งเมื่อนั้น

ไม่รู้ว่ารัฐบาลภายใต้การนำของ พล.อ.ประยุทธ์ ได้เตรียมการรับมืออย่างไรเพราะนอกจากจะต้องแก้ไขปัญหาการชุมนุมแล้ว

อีกทางหนึ่งก็ต้องสร้างผลงานให้ปรากฏอย่างเป็นรูปธรรมด้วยความสามารถที่รอบด้านกว่าที่ผ่านมา

คำถามก็คือการแก้ไขปัญหาเศรษฐกิจนั้นถูกทิศถูกทางจริงหรือเปล่า?

ทีมเศรษฐกิจมีฝีมือและความสามารถเพียงพอหรือไม่?

ปัญหาการสื่อสารระหว่างรัฐกับประชาชนนั้น ทีมงานโฆษกทำหน้าที่เหมาะสมหรือไม่

นายกฯมีความสามารถในการนำมากน้อยแค่ไหน โดยเฉพาะทีมงานเศรษฐกิจที่มาจากองค์ประกอบพรรคร่วมรัฐบาล

ไม่ใช่มาจากพรรคการเมืองเดียวกันทั้งหมด แต่มาจากเงื่อนไขข้อต่อรองต่างๆมิฉะนั้นตั้งรัฐบาลไม่ได้

ถึงกับมีข้อเสนอในลักษณะที่ว่าควรจะปรับ ครม. เพื่อนำคนนอกที่มีความสามารถจริงๆเข้ามาร่วมทีมงาน

หรือแม้กระทั่งการขยับปรับเปลี่ยนรัฐมนตรีเพื่อให้วางในจุดที่เหมาะสมเพื่อให้มีทีมเศรษฐกิจที่เป็นเอกภาพจริงๆ

แม้จะผ่านศึกซักฟอกมาได้อย่างสบายๆ แต่เนื้องานจริงๆ นั่นแหละสำคัญสุด.

“สายล่อฟ้า”