สดุดีวีรกรรม 3 ทหารกล้า จารึกชื่อบน "โดรนฟีนิกซ์" หลังสละชีพขณะปกป้องอธิปไตยที่ปราสาทตาควาย ด้านพ่อแม่ซึ้งใจขอบคุณกองทัพที่ให้เกียรติลูกชายและครอบครัว
จากกรณีที่เพจเฟซบุ๊ก กองกำลังนเรศวร ได้โพสต์ข้อความสดุดีวีรกรรมสหาย UAS#4 ที่ได้สละชีวิตอย่างกล้าหาญ ณ ปราสาทตาควาย เพื่อปกป้องผืนแผ่นดินไทยและศักดิ์ศรีของชาติ พร้อมกับเผยภาพโดรนที่มีการสลักชื่อของกำลังพลทั้ง 3 นาย ได้แก่ สิบเอก จิรายุ สิงห์อั้น สิบเอก นพดล บุญเลิศ และ สิบเอก กฤษฎา น้อยโคตร
โดยระบุข้อความว่า ชื่อของทั้งสามท่านจะถูกจารึกไว้ในความทรงจำของพวกเราตลอดไป และจะสืบสานเป็นแรงบันดาลใจให้เหล่านักรบทุกคนเดินหน้าขับไล่ศัตรู และปกป้องประเทศชาติจนกว่าลมหายใจสุดท้าย ในนามแห่งเกียรติภูมิ ได้มีการนำนามของวีรบุรุษทั้งสามมาเป็นชื่อโดรนฟีนิกซ์ เพื่อสืบสานเจตนารมณ์ และตอกย้ำว่า "แม้ร่างกายจากไป แต่เกียรติศักดิ์จะคงอยู่เหนือกาลเวลา"
...
"นกฟีนิกซ์" คือ สัตว์ศักดิ์สิทธิ์เกี่ยวข้องกับเทพแห่งไฟ เพราะขนของฟีนิกซ์นั้นจะออกเป็นประกายเหลืองทองคล้ายเปลวไฟ บ้างก็ว่าปกคลุมด้วยเปลวไฟทั้งตัว มีเสียงร้องที่ไพเราะดังเสียงดนตรี รูปร่างสวยสง่างาม เปี่ยมด้วยความเป็นมิตร ตามความเชื่อ เชื่อว่านกฟีนิกซ์สามารถชุบชีวิตผู้ตายได้ และสามารถฟื้นพลังทั้งหมดให้กลับสู่ปกติได้ เพลงของฟีนิกซ์มีเวทมนตร์สามารถกระตุ้นความกล้าหาญแห่งจิตใจบริสุทธิ์ และทำให้เกิดความกลัวในจิตใจที่คิดชั่วร้าย
"ฟีนิกซ์" จึงเป็นสัญลักษณ์แห่งความเป็นอมตะ มีชีวิตยั่งยืนนิรันดร์ เพราะสามารถฟื้นคืนชีพได้ด้วยตัวเอง เมื่อร่างกายสิ้นอายุขัย (500 ปี หรือ 1,461 ปี) ตัวจะลุกเป็นไฟ จากนั้นฟีนิกซ์ก็จะฟื้นจากกองขี้เถ้ามาเป็นนกตัวใหม่
ล่าสุดวันที่ 21 สิงหาคม 2568 ผู้สื่อข่าวได้เดินทางไปยังพื้นที่ ต.ลือ อ.ปทุมราชวงศา จ.อำนาจเจริญ ซึ่งเป็นบ้านของ สิบเอก กฤษฎา น้อยโคตร หนึ่งในทหารที่มีชื่อสลักอยู่บนโดรน พบกับนายเสกสรรค์ น้อยโคตร อายุ 55 ปี และนางกฤษณา น้อยโคตร อายุ 53 ปี พ่อแม่ของ สิบเอก กฤษฎา น้อยโคตร
โดยนายเสกสรรค์ ได้เปิดเผยกับผู้สื่อข่าวว่า หลังจากที่ทราบข่าวว่าทางกองทัพได้นำชื่อของลูกชายมาตั้งเป็นชื่อโดรนฟีนิกซ์ ก็รู้สึกภาคภูมิใจเป็นอย่างมาก นับเป็นเกียรติประวัติสูงสุดของครอบครัวน้อยโคตร และขอขอบคุณทางกองทัพที่ยังไม่ลืมทหารตัวเล็กๆ คนหนึ่ง ขอขอบคุณจากหัวใจ
...
ต่อมาทางแม่ของสิบเอก กฤษฎา ได้พาผู้สื่อข่าวไปดูของใช้ส่วนตัวของลูกชาย ซึ่งได้จัดใส่ไว้ในตู้กระจกอย่างสวยงาม มีธงชาติ เครื่องแบบ เกียรติบัตร กรอบรูป เสื้อผ้าที่สวมใส่ในวันที่เสียชีวิต รองเท้าคอมแบท ที่เก็บเอาไว้เป็นที่ระลึกถึงลูกชาย ถึงแม้จะเสียใจกับการจากไปของลูกแต่ก็ภาคภูมิใจในตัวเขา เพราะอาชีพทหารเป็นความใฝ่ฝันของเขาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ในวันนี้เขาก็ได้ทำเต็มที่แล้ว ขอบคุณกองทัพที่ให้เกียรติลูกชายและครอบครัว