ไม่อยากผูกเวร! เปิดใจลูกชายดาบยิ้ม วาดฝันตามรอยพ่อทำงานกองปราบ

ผ่านมาแล้วเกือบ 15 ปี สำหรับคดีสะเทือนขวัญ ที่สังคมโจษขาน กรณีคนร้ายจ่อยิง ด.ต.สุวิชัย รอดวิมุต หรือ ที่ใครๆ รู้จักในนาม "ดาบยิ้ม" เจ้าหน้าที่ตำรวจกองปราบปราม เสียชีวิตภายในคลับทเวนตี้ ผับโรงแรมเจ้าพระยาปาร์ค เมื่อกลางดึกวันที่ 29 ต.ค.2544

ถึงแม้คดีความในกระบวนการยุติธรรมจะจบไปแล้ว แต่คนข้างหลังของ "ดาบยิ้ม" คือ ภรรยาและลูกชาย ยังคงดำเนินชีวิตต่อไป และในวันนี้ "ทีมข่าวเฉพาะกิจไทยรัฐออนไลน์" จะพาผู้อ่านไปพบกับลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของดาบยิ้ม ซึ่งวันนี้เขาเป็นผู้ใหญ่แล้ว และกำลังเดินตามรอยเท้าบิดาที่ฝันว่าอยากจะเป็นตำรวจกองปราบปรามให้ได้

ทั้งนี้ ทีมข่าวได้เดินทางมาพบลูกชายดาบยิ้ม คือ ร.ต.ท.กิตติศักดิ์ รอดวิมุต รองสารวัตรกลุ่มงานพิเศษนิติเวชวิทยา ประจำโรงพยาบาลตำรวจ ในวัย 27 ปี เมื่อมาถึงตึกกองอำนวยการโรงพยาบาลตำรวจ ร.ต.ท.กิตติศักดิ์ หรือ เบิร์ด ได้เข้ามาทักทาย พร้อมพูดคุยอย่างเป็นกันเอง ก่อนจะพาทีมข่าวมาที่ห้องประชุมเพื่อเริ่มต้นสัมภาษณ์

ร.ต.ท.กิตติศักดิ์ เล่าเรื่องราวในชีวิตปัจจุบันให้ฟังว่า ปัจจุบันได้บรรจุเป็นตำรวจในฐานะ นักวิทยาศาสตร์ หลังจาก เรียนจบสาขาวิทยาศาสตร์ ม.รังสิต หลังจากได้รับพระมหากรุณาธิคุณ จากสมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ พระราชทานทุนการศึกษาจนจบปริญญาตรี ทางด้านวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับเรื่องสายตา ส่วนงานที่ทำตอนนี้ ทำหน้าที่ผู้ช่วยแพทย์ตรวจดวงตา โดยใช้เครื่องมือตรวจ เช่น การสแกนจอประสาทตา เมื่อได้ผลก็จะนำมาให้แพทย์วิเคราะห์ครั้ง ที่มาทำงานตรงนี้นับว่าตรงสายที่เรียนมา ถามว่าชอบมั้ยก็ชอบ

...

Q: ตอนเด็ก ๆ อยากเป็นตำรวจหรือเปล่า

ถามว่าอยากเป็นไหม ก็อยากเป็น โดยเริ่มต้นสอบเตรียมทหาร ตั้งแต่ ม.4 ตอนนั้นยังเป็นข่าวดังอยู่ พอไปสอบ 3 ครั้ง ก็ไม่ติด เพราะสอบทฤษฎีไม่ผ่าน ตอนนั้นเลยรู้สึกท้อมาก คิดว่าชีวิตนี้อาจจะไม่ได้เป็นตำรวจแล้ว ต่อมาพบว่ามีให้เรียนสาขานี้ เป็นสาขาที่ไม่ค่อยมีใครเรียนจบ ทั้งที่มีตำแหน่งทุกโรงพยาบาล จึงเล็งเห็นว่าเราน่าจะเหมาะกับงานตรงนี้จึงตั้งใจเรียนและจบมาทางนี้

"ตอนเรียนจบใหม่ๆ ก็ยังหางานทำไม่ได้ แต่ยังโชคดี ที่ได้รับความกรุณาจาก ท่านผู้หญิงนราวดี ชัยเฉนียน ที่แนะนำให้มาสมัครตำแหน่งนี้ ที่โรงพยาบาลตำรวจ โดยหลังจากนั้น ก็ต้องไปฝึกอบรมในการเป็นตำรวจ 6 เดือน ทั้งนี้ ตอนที่มาทำงานใหม่ๆ ไม่ได้คาดหวังว่าจะได้บรรจุเลย เรียกว่า "หนทางมืดมิด" แต่ได้ท่าน พล.ต.ท.จงเจตน์ อาวเจนพงษ์ แพทย์ใหญ่ รพ.ตำรวจ ท่านเมตตาผม เห็นผมขยันทำงาน ก็เลยเรียกเข้าบรรจุ"

Q : ทราบว่าทาง สตช. ได้มีโควตาสำหรับลูกหลานตำรวจที่เสียชีวิตระหว่างปฏิบัติหน้าที่ด้วย ?

ในกรณีของคุณพ่อ ทาง สตช. ระบุว่า ไม่ได้เสียชีวิตในหน้าที่ โดยเขาระบุว่าองค์ประกอบโดยรวมไม่ครบ จึงไม่เข้าหลักเกณฑ์ โดยหลังจากจบปริญญาตรี ก็ได้มาสอบถามโควตาดังกล่าวกับกองปราบ กระทั่งทราบว่าไม่เข้าเกณฑ์ที่จะบรรจุทายาท

Q : หลังจากคุณพ่อเสียชีวิต ความเป็นอยู่เป็นอย่างไรบ้าง

ช่วงนั้นไม่มีรายได้อะไรมาก เนื่องจากคุณพ่อเป็นเสาหลักของครอบครัว คุณตาเอง ก็เป็นอัมพาต ส่วนยายก็มีโรคเบาหวาน ไม่ค่อยแข็งแรง ตอนนั้นเรียกได้ว่าลำบากพอสมควร ไม่มีรายได้เข้าบ้านเลย ยังดีที่ยายยังมีห้องแถวเล็กๆ อยู่ ได้เงินจากค่าเช่ามาใช้จ่ายบ้าง รวมกับเงินบำนาญตกทอดจากคุณพ่อ โดยผมและคุณแม่ ได้คนละ 5 พันบาทต่อเดือน เราก็เอามารวมกันเพื่อเอามาใช้จ่ายในบ้าน เมื่อจบปริญญาตรี เงินตรงนี้เขาก็ตัดไป ส่วนคุณแม่ก็ยังคงได้รับอยู่

Q : ตอนทำงานครั้งแรก ได้เงินเท่าไหร่

ตอนเข้ามาทำงานที่นี่ ตอนแรกก็เป็นแค่ลูกจ้างชั่วคราว ได้เงินเดือน 9 พันบาท หน้าที่การทำงานก็เหมือนกับที่ปัจจุบัน จากนั้นก็ได้เข้ารับการบรรจุเป็นตำรวจเมื่อปี 2555

...

Q : อะไรในตัวของดาบยิ้ม ที่ทำให้รู้สึกภาคภูมิใจ

ผมว่าผมมาถึงวันนี้ได้เพราะคุณพ่อ ถ้าไม่มีพ่อผมคงไม่มาถึงจุดนี้ เช่น ผู้ใหญ่ที่เข้ามา โอกาสที่ได้รับ เชื่อว่าหากไม่มีพ่อก็คงไม่มีวันนี้ ไม่สามารถเรียนจบได้แบบนี้

Q : ตอนที่ได้รู้ว่า สมเด็จพระนางเจ้าฯ พระบรมราชินีนาถ พระราชทานทุนการศึกษา รู้สึกอย่างไรบ้าง

รู้สึกปลาบปลื้มใจเป็นอย่างมาก เราเองเป็นเพียงจุดเล็กๆ เท่านั้น ซึ่งพระองค์ก็ทรงช่วย โดยสมเด็จพระนางเจ้าฯ ทรงรับสั่งว่าเป็นห่วงลูกๆ ทุกคน ที่ได้รับเงินทุนการศึกษาทุกคนตั้งใจเรียน

Q : ความรู้สึกแรกที่ได้ใส่ชุดตำรวจ

ปลาบปลื้มใจ นึกถึงคุณพ่อ เกิดมาก็เห็นพ่อใส่ชุดตำรวจแล้ว เป็นความใฝ่ฝันสูงสุดในชีวิต พอได้ใส่ก็ปลื้มใจ แม่ก็ดีใจ ร้องไห้ แม่ก็บอกว่าผมว่า "เรามาถึงจุดนี้ได้ ไม่ใช่เพราะใครนะ ก็เพราะพ่อ เขายอมเสียสละชีวิต ทุกอย่างในชีวิตก็เพื่อเรา เมื่อมาถึงจุดนี้ก็ควรทำหน้าที่ให้ดีที่สุด ทำงานเพื่อประชาชน เป็นข้าราชการก็ต้องตอบแทนบุญคุณแผ่นดิน"

...

Q : วางอนาคตไว้อย่างไรบ้าง ตอนนี้มีครอบครัวหรือยัง

ตอนนี้ยังโสดครับ ส่วนเรื่องอนาคต ตอนนี้ก็พยายามเรียนนิติศาสตร์ให้จบ จะได้มีโอกาสได้ย้ายสายงาน ตามวาระ ใจจริงผมอยากจะเข้าไปอยู่กองปราบ หน้าที่สุดท้ายของพ่ออยู่ที่กองปราบ ผมก็อยากจะเข้าไปทำหน้าที่ตรงนั้น ถือว่าเป็นความใฝ่ฝันสูงสุด ซึ่งปีหน้าก็จะจบ ที่ ม.เซาธ์อีสท์ บางกอก

Q : คุณพ่อได้ถ่ายทอดจิตวิญญาณความเป็นตำรวจไว้อย่างไรบ้าง

คุณพ่อบอกตลอดว่าคนเรามีทั้งดีและชั่ว หน้าที่ของตำรวจต้องช่วยคนดี ปรามปรามคนไม่ดี

Q : ปัจจุบัน ยังรู้สึกโกรธแค้นคนร้ายหรือไม่

ศาลท่านตัดสินไปแล้ว เราก็เคารพในการตัดสิน ถามว่ายังแค้นคนร้ายหรือไม่ คงไม่แค้นแล้ว ตอนนี้ก็พยายามประพฤติตัวให้ดี และไม่คิดถึงเรื่องที่ผ่านมา แต่บางทีเมื่อคิดย้อนกลับไปเราก็รู้สึกเจ็บปวดบ้าง แต่ก็ไม่ได้จองเวรจองกรรมอะไร ทำหน้าที่ตำรวจรับใช้ประชาชน

Q : อยากฝากอะไรกับสังคมบ้าง

อยากให้สังคมสงบสุข ไม่อยากเห็นคดีฆาตกรรม ข่มขืน เห็นคดีต่างๆ เหล่านี้ก็รู้สึกแย่.

...