“สื่อมวลชน” กับ “ตำรวจ” เหมือนลิ้นกับฟัน ทำงานร่วมกัน มันก็มีความเห็นไม่ตรงกันบ้าง?
ปกตินักข่าวมีหน้าที่ถ่ายทอดเหตุการณ์ ความเป็นไปในสังคมแต่ละวัน วันนี้ขอเอาเสียงสะท้อนจากสื่อมวลชนถึง
ตำรวจ กรณีแถลงผลงานจับกุมคดีอาชญากรรมที่ทำอยู่ช่วงนี้
เห็นความเปลี่ยนแปลงในสาระสำคัญ มันกระอักกระอ่วนยังไงชอบกล?
อาทิ คดีจับยาเสพติดรายใหญ่แจ้งรายละเอียดในคดีครบถ้วน ทั้งที่เกิดเหตุ พฤติการณ์ของคดี จำนวนของกลางที่น่าตกใจ!
แต่ขอสงวนชื่อ–นามสกุลผู้ต้องหา!?
ข้ออ้างยอดฮิตคือ ขอเก็บไว้ขยายผลต่อ...หรืออ้างข้อกฎหมายตามหลักสิทธิมนุษยชน ถ้าศาลยังไม่ตัดสิน
ต้องถือว่าเป็นผู้บริสุทธิ์ เลยห้ามหิ้วผู้ต้องหามาแถลงข่าว เปิดเผยรูปภาพ ชื่อนามสกุล!
แผ่นชาร์ตคดีที่นำมาเผยแพร่ ต้องคาดหน้าผู้ต้องหา รูปถ่าย รูปกล้องวงจรปิด ต้องเอารูปใบหน้าการ์ตูนมาแปะ เพื่อปิดบังไม่ให้รู้ว่าเป็นใคร?
ส่วนคดีที่มีผู้เสียหาย แทนที่จะปกปิดเพื่อความ
ปลอดภัยมากกว่า กลับพาแถลงข่าวชี้รูปผู้ต้องหาต่อหน้าสื่อมวลชน เห็นแล้วไม่ห่วงความปลอดภัยเหยื่อบ้างหรือ?
ที่น่าขันกว่าคือ คดีฉ้อโกง คดีต้มตุ๋น คดีหลอกขายของออนไลน์ คดีล่อลวงทางเพศ มีผู้เสียหายตกเป็นเหยื่อจำนวนมาก ตำรวจต้องออกโรงแถลงข่าวเตือนภัยวันละหลายๆเรื่อง แต่ปิดบังผู้ก่อเหตุ
ชาวบ้านชาวช่องที่ไหนจะตรัสรู้ ขนาดลงรูปโต้งๆ ประจานกันเกือบทุกวัน มิจฉาชีพพวกนี้ยังไม่สลด ไปหลอกซ้ำหลอกซากหากินต่อได้อีก?!
ถ้าตำรวจเลือกใช้นิติศาสตร์สำหรับกรณีนี้ ก็ไม่ผิด
แต่ถ้าดูในแง่ของรัฐศาสตร์ การเตือนภัยผู้คนในสังคม มันจะผิดตรงไหน?
ทีทำอย่างอื่นที่สุ่มเสี่ยง น่ากลัวกว่าเอาผู้ต้องหามาแถลง ข่าวตั้งเยอะ ยังไม่เห็นกลัว...
...
สหบาท