ขอรับใช้เรื่องคำหน้านามในภาษามาเลย์ให้จบครับ ท่านที่เคยไปประชุมที่มาเลเซียจะพบว่าพวกเขาเคร่งครัดมากกับการใช้คำนำหน้านาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งตำแหน่งทางวิชาการ ถ้าเห็นป้ายชื่อตัวเองอย่าคิดว่าคนมาเลย์เขียนผิดนะครับ Profesor ออกเสียงว่า ‘โปรเฟโซร์’ แปลว่า ‘ศาสตราจารย์’ Profesor Madya ‘โปรเฟโซร์มัดยา’ คือ ‘รองศาสตราจารย์’ Doktor ‘ดกโตร์’ คือ ‘อาจารย์ที่จบการศึกษาชั้นปริญญาเอก’ Cikgu ‘จิกก’ู คือ ‘คุณคร’ู
Hakim ‘ฮากิม’ ภาษามาเลย์หมายถึง ‘ผู้พิพากษา’ ส่วนใหญ่จะใช้คู่กับตวนเพื่อแสดงความยกย่อง เช่น Tuan Hakim Sallah bin Hassan ‘ท่านผู้พิพากษาซัลเละฮ์บุตรชายฮัสซัน’
คนที่เคยไปทำพิธีฮัจญ์มาแล้ว ถ้าเป็นชาย จะมีคำนำหน้าว่า Haji ‘ฮาจี’ หรือ ‘ฮะยี’ เช่น Haji Ramli bin Hashim หมายถึง ‘รัมลีบุตรชายฮาชิมผู้ชายซึ่งได้ไปทำพิธีฮัจญ์มาแล้ว’ แต่ถ้าเป็นผู้หญิงที่ไปทำพิธีฮัจญ์มาแล้วจะใช้ว่า Hajah ‘ฮาจะฮ์’ ส่วน ‘อิหม่าม’ หรือ ‘ผู้นำในการทำละหมาด’ คนมาเลย์เรียกว่า ‘อีมัม’ Imam
ในการเขียนชื่อนักการเมืองมาเลย์ก็เป็นปัญหาเยอะครับ เพราะบางคนก็ได้บรรดาศักดิ์ อย่าง Tun ‘ตุน’ เป็นผู้ที่ได้เครื่องราชอิสริยาภรณ์ชั้น Seri Maharaja Mangku Negara ภริยาของตุน จะได้บรรดาศักดิ์เป็น Toh Puan ‘โตะฮ์ปวน’
...
อีกคำที่เราชินกันคือ Dato ‘ดาโตะ’ หรือ Datuk ‘ดาตุก’ เป็นบรรดาศักดิ์ของผู้ชายหรือผู้หญิงที่ได้รับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ชั้น Panglima Setia Diraja ภริยาจะได้รับบรรดาศักดิ์เป็น Datin เรื่องนี้จะมาว่ากันต่อในวันจันทร์ครับ.
นิติการุณย์ มิ่งรุจิราลัย
pasalok1998@gmail.com