เด็กมาหาเอง ผิดพรากผู้เยาว์ด้วยหรอ

สวัสดีท่านผู้อ่านทุกท่านครับ สัปดาห์นี้มีเรื่องที่น่าสนใจและเกิดขึ้นบ่อยในสังคมไทย เกี่ยวกับประเด็นของเด็กหญิงคนหนึ่ง อายุ 14 ปี หายออกไปจากบ้านอย่างปริศนา จนพ่อแม่ต้องร้องขอความช่วยเหลือจากสื่อมวลชนให้ช่วยประชาสัมพันธ์ตามหาเด็กหญิงคนดังกล่าว ต่อมาทราบว่าได้ไปอยู่กับพ่อของเพื่อนที่จังหวัดเชียงใหม่ ทั้งนี้ ข้อเท็จจริงจะเป็นอย่างไร และผู้ที่พาเด็กหญิงอายุ 14 ปีไปด้วย จะมีความผิดหรือไม่ อยู่ระหว่างการรวมพยานหลักฐานของพนักงานสอบสวน

ประเด็นปัญหาที่มีผู้สงสัย คือ กรณีดังกล่าวนั้น จะเป็นความผิดในข้อหาใด ซึ่งกรณีดังกล่าวนั้น เป็นกรณีไม่มีเหตุอันสมควรพรากเด็กอายุไม่เกิน 15 ปี ไปเสียจากบิดามารดา ไม่ว่าเด็กจะยินยอมไปด้วยหรือไม่ หรือแม้ว่าเด็กจะหนีออกจากบ้านตามไปเองก็ตาม ก็เป็นความผิดข้อหาพรากผู้เยาว์ตาม ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 317 ผู้ใดโดยปราศจากเหตุอันสมควร พรากเด็กอายุยังไม่เกินสิบห้าปีไปเสียจากบิดามารดา ผู้ปกครอง หรือผู้ดูแล ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สามปีถึงสิบห้าปี และปรับตั้งแต่หกหมื่นบาทถึงสามแสนบาท

ผู้ใดโดยทุจริต ซื้อ จำหน่าย หรือรับตัวเด็กซึ่งถูกพรากตามวรรคแรก ต้องระวางโทษเช่นเดียวกับผู้พรากนั้น

ถ้าความผิดตามมาตรานี้ได้กระทำเพื่อหากำไร หรือเพื่อการอนาจาร ผู้กระทำต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่ห้าปีถึงยี่สิบปี และปรับตั้งแต่หนึ่งแสนบาทถึงสี่แสนบาท

ในกรณีที่พรากผู้เยาว์อายุกว่า 15 ปี แต่ไม่เกิน 18 ปี และเด็กไม่เต็มใจไปด้วย จะต้องรับโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 318 ผู้ใดพรากผู้เยาว์อายุกว่าสิบห้าปี แต่ยังไม่เกินสิบแปดปีไปเสีย จากบิดามารดา ผู้ปกครอง หรือผู้ดูแล โดยผู้เยาว์นั้นไม่เต็มใจไปด้วย ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สองปีถึงสิบปี และปรับตั้งแต่สี่หมื่นบาทถึงสองแสนบาท

ผู้ใดโดยทุจริต ซื้อ จำหน่าย หรือรับตัวผู้เยาว์ซึ่งถูกพรากตามวรรคแรก ต้องระวางโทษเช่นเดียวกับผู้พรากนั้น

ถ้าความผิดตามมาตรานี้ได้กระทำเพื่อหากำไร หรือเพื่อการอนาจาร ผู้กระทำต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สามปีถึงสิบห้าปี และปรับตั้งแต่หกหมื่นบาทถึงสามแสนบาท

ส่วนในกรณีที่พรากผู้เยาว์อายุกว่า 15 ปี แต่ไม่เกิน 18 ปี หากพรากผู้เยาว์ไป เพื่อหากำไร หรือเพื่อการอนาจาร แม้ว่าเด็กนั้นจะเต็มใจไปด้วยก็มีความผิด ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 319 ผู้ใดพรากผู้เยาว์อายุกว่าสิบห้าปี แต่ยังไม่เกินสิบแปดปีไปเสียจากบิดามารดา ผู้ปกครอง หรือผู้ดูแล เพื่อหากำไร หรือเพื่อการอนาจาร โดยผู้เยาว์นั้นเต็มใจไปด้วย ต้องระวางโทษจำคุกตั้งแต่สองปีถึงสิบปี และปรับตั้งแต่สี่หมื่นบาทถึงสองแสนบาท

ผู้ใดโดยทุจริต ซื้อ จำหน่าย หรือรับตัวผู้เยาว์ซึ่งถูกพรากตามวรรคแรก ต้องระวางโทษเช่นเดียวกับผู้พรากนั้น

มีตัวอย่างคำพิพากษาฎีกาที่ได้บรรยายเรื่องฐานความผิดพรากผู้เยาว์ ตามมาตรา 317 ถึงมาตรา 319 ไว้เป็นอย่างดี

"การที่ผู้เยาว์โทรศัพท์หาจำเลยว่าจะหนีออกจากบ้านไปพัทยาและนัดพบจำเลย เมื่อพบกันจำเลยไม่ยอมให้ผู้เยาว์ไปตามลำพัง แต่จำเลยขอไปด้วย โดยเปิดห้องพักอยู่ด้วยกัน 2 คืน ผู้เยาว์เป็นคนชำระค่าห้องพักและค่าใช้จ่าย ทั้งผู้เยาว์ยังให้เงินจำเลยเป็นค่าใช้จ่ายในการหลบหนีด้วยก็ตาม แต่จำเลยได้ร่วมประเวณีกับผู้เสียหายทุกคืน พฤติการณ์จำเลยมิใช่การไปเป็นเพื่อนแต่เป็นการพรากผู้เยาว์ไป เพื่อการอนาจารทั้งสองกรณี"

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2492/2552

ความผิดฐานพรากผู้เยาว์ตาม ป.อ. มาตรา 317 ถึงมาตรา 319 กฎหมายมุ่งคุ้มครองอำนาจปกครองของบิดามารดา ผู้ปกครองหรือผู้ดูแล มิใช่ตัวผู้เยาว์ผู้ถูกพราก ทั้งนี้เพื่อมิให้ผู้ใดมาก่อการรบกวนหรือกระทำการใดๆ อันเป็นการกระทบกระทั่งต่ออำนาจปกครอง ไม่ว่าจะโดยตรงหรือโดยปริยาย ไม่ว่าผู้เยาว์จะไปอยู่ที่แห่งใด หากบิดามารดา ผู้ปกครอง หรือผู้ดูแลยังเอาใจใส่อยู่ ผู้เยาว์ย่อมอยู่ในอำนาจปกครองดูแลของบิดามารดา ผู้ปกครอง หรือผู้ดูแลตลอดเวลา นอกจากนี้กฎหมายมิได้จำกัดว่าพรากโดยวิธีการอย่างใด และไม่ว่าผู้เยาว์จะเป็นฝ่ายออกจากบ้านไปเองโดยมีผู้ชักนำ หรือไม่มีผู้ชักนำก็ตาม ก็ย่อมเป็นความผิดทั้งสิ้น การที่ผู้เยาว์ไปหาจำเลยที่บ้าน ไม่ว่าใครจะเป็นฝ่ายนัดหมายชักชวนกันก่อนแล้วจำเลยร่วมประเวณีกับผู้เยาว์ โดยไม่ได้รับอนุญาตหรือความยินยอมจากบิดามารดาของผู้เยาว์ ย่อมทำให้อำนาจปกครองดูแลบุตรผู้เยาว์ถูกพรากจากไปโดยปริยาย และการที่ผู้เยาว์โทรศัพท์หาจำเลยว่าจะหนีออกจากบ้านไปพัทยาและนัดพบจำเลย เมื่อพบกันจำเลยไม่ยอมให้ผู้เยาว์ไปตามลำพัง แต่จำเลยขอไปด้วย โดยเปิดห้องพักอยู่ด้วยกัน 2 คืน ผู้เยาว์เป็นคนชำระค่าห้องพักและค่าใช้จ่าย ทั้งผู้เยาว์ยังให้เงินจำเลยเป็นค่าใช้จ่ายในการหลบหนีด้วยก็ตาม แต่จำเลยได้ร่วมประเวณีกับผู้เสียหายทุกคืน พฤติการณ์จำเลยมิใช่การไปเป็นเพื่อนแต่เป็นการพรากผู้เยาว์ไปเพื่อการอนาจารทั้งสองกรณี

จากอุทาหรณ์ข้างต้น แม้ว่าเด็กจะหนีออกจากบ้าน หรือเป็นฝ่ายนัดพบก่อน หรือเป็นฝ่ายชำระค่าห้องพักและค่าใช้จ่ายอื่นก็ตาม ถ้าพรากผู้เยาว์ไป เพื่อหากำไร หรือเพื่อการอนาจารก็เป็นความผิดตามประมวลกฎหมายอาญามาตรา 319 ทั้งนั้น

สำหรับท่านที่มีคำถามข้อสงสัยเกี่ยวกับเรื่องกฎหมายและต้องการความช่วยเหลือ หรือมีเรื่องราวดีๆ อยากแบ่งปันประสบการณ์ เมลล์มาหาผมที่ “คุยกับคนดัง” talktoceleb@trendvg3.com  ได้เลยครับ หรือ Facebook: ทนายเจมส์ LK