กราบหัวใจคนจัดงานเพื่อคนพิการ

ที่ต้องกราบหัวใจก็คือ นายวิเชียร ชวลิต ปลัดกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ กับนางนภา เศรษฐกร ผอ.สำนักงานส่งเสริมและพัฒนาคุณภาพชีวิตคนพิการแห่งชาติ ที่จัดงานนี้ขึ้นเพื่อคนพิการและเพื่อให้สังคมตระหนักถึงความสำคัญของคนพิการ

ผู้บริหารบ้านเมืองจำเป็นต้องดูแลคนพิการ ไม่ว่าพิการทางกาย ทางประสาทสัมผัส ทางสติปัญญาหรือทางจิตใจ ไม่ว่าจะเป็นมาตั้งแต่กำเนิด หรือเกิดขึ้นในวัยเด็ก หรือเกิดขึ้นเมื่อเป็นผู้ใหญ่แล้ว

อ่านงานขององค์การอนามัยโลก ผมก็จึงทราบว่า ในโลกนี้มีคนพิการอยู่ถึง 10% ของประชากรโลก ก็ประมาณ 610 ล้าน มีคนพิการที่มีอายุ 15-60 ปี 386 ล้าน ในหลายประเทศ รัฐบาลส่งเสริมให้คนพิการเหล่านี้มีงานทำ

สิบปีที่แล้ว พ่อผมได้รับเชิญจากรัฐบาลท้องถิ่นญี่ปุ่นให้ไปตระเวนดูสถานที่พักของคนชราและสถานที่ฝึกอบรมคนพิการเพื่อให้คนพิการมีงานทำในอนาคต พ่อจึงนำน้องสาวของผม 3 คน ไปดูงาน+ช่วยคนพิการของญี่ปุ่นทำงานในสถานที่ผลิตอาหาร

คนญี่ปุ่นในเขตโทฮกกุซึ่งอยู่ทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศ ต่างช่วยกันซื้ออาหารที่ผลิตจากสถานที่ฝึกงานและสถานที่ประกอบการของคนพิการกันเยอะมาก

ในเมืองไทย สถานที่ทำเลสวยๆ บรรยากาศดีๆ ก็มักจะเป็นทรัพย์สินของพวกเศรษฐีมีสตางค์ ที่ใช้ทำโรงแรมใช้ทำรีสอร์ตแต่ที่ญี่ปุ่น สถานที่บรรยากาศดีเกรดหนึ่ง รัฐบาลจะเก็บไว้เป็นที่ฝึกงานและที่ประกอบการของคนชราและคนพิการ

เขียนรับใช้ด้วยตัวอักษร ท่านที่เคารพอาจมองภาพไม่เห็น เสร็จจากการเขียนคอลัมน์นี้วันนี้ ผมจะโทรศัพท์ไปบอกพ่อให้ตัดคลิปสั้นๆ ที่มีภาพและเรื่องตอนที่พ่อพาน้องๆ ไปฝึกทำงานและช่วยในสถานที่ฝึกงานและประกอบการของคนพิการในญี่ปุ่น เพื่อเสนอให้ท่านดู

ถ้าผู้อ่านท่านอยากจะเห็น ผมขอเชิญให้เสิร์ชเข้าไปใน Youtube ด้วยคำว่า ‘Balazan Navaratna’ หรือ ‘บาลาซาน นวรัตน์’ ‘ฝึกงาน+ช่วยงานคนพิการญี่ปุ่น’

หรือท่านอาจจะเข้าไปใน Fanpage Facebook ของพ่อผม กดไปค้นที่คำว่า ‘นิติภูมิ นวรัตน์’ ท่านก็จะได้ดูภาพและเรื่องคนพิการญี่ปุ่น ประสงค์ก็คือ ผมอยากให้รัฐบาลไทย ทั้งส่วนกลาง ภูมิภาค และท้องถิ่น มีงบเพื่อดูแลคนพิการอย่างที่ท่านจะเห็นในคลิปต่างๆพวกนี้

อยากให้องค์กรธุรกิจรับคนพิการเข้าทดลองทำงานเพื่อหาประสบการณ์ ฝึกทักษะ สร้างความรู้และสร้างทัศนคติ เพื่อให้คนพิการมีประสบการณ์ตรง และให้นายจ้างประเมินความสามารถ และศักยภาพของคนพิการ อยากให้ผู้อ่านท่านผู้เจริญทั้งหลายซื้อผลิตภัณฑ์จากโรงงานที่มีคนพิการทำงาน ต้องช่วยกันตอบแทนองค์กรธุรกิจเหล่านี้ที่ร่วมรับผิดชอบสังคม

ครอบครัวของผมทำสื่อกันอยู่บ้าง ทั้งสื่อหนังสือพิมพ์ วิทยุ โทรทัศน์ ออกบรรยายทั้งในและนอกประเทศ และออนไลน์ พวกผมก็ยินดีจะตะโกนให้สังคมรู้จักองค์กรธุรกิจที่รับคนพิการเข้าไปทำงาน ท่านที่เคารพครับ เราต้องช่วยกันส่งเสริมสิทธิของคนพิการและช่วยให้คนพิการเข้าไปมีส่วนร่วมในสังคมมากที่สุดเท่าที่จะทำได้

เราต้องออกกฎหมายหรือข้อบังคับที่กำหนดให้นายจ้างสงวนการจ้างงานบางส่วนไว้สำหรับคนพิการ ซึ่งในหลายประเทศเรียกว่า โควตาตามกฎหมาย และถ้านายจ้างไม่ปฏิบัติตาม เราก็ต้องมีกฎหมายบังคับให้จ่ายเงินสมทบกองทุนเพื่อส่งเสริมการจัดสิ่งอำนวยความสะดวกในสถานประกอบการหรือการฝึกอบรมด้านอาชีพของคนพิการ ซึ่งผมอยากให้ท่านที่สนใจเข้าอ่านเรื่องนี้ในบทบัญญัติของฝรั่งเศส เยอรมนี อิตาลี ญี่ปุ่น ฯลฯ

ที่ต้องมีอีกอย่างหนึ่งก็คือ กฎหมายต่อต้านการเลือกปฏิบัติหรือความเสมอภาคในการจ้างงาน ท่านที่อยากเข้าใจเรื่องนี้ให้ดี ต้องเข้าไปอ่านกฎหมายของออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ แคนาดา นอร์เวย์ สวีเดน เดนมาร์ก ฟินแลนด์ อังกฤษ อเมริกา และแอฟริกาใต้

พรุ่งนี้ หลายคนในครอบครัวผม จะขอแอบเข้าไปสังเกตการณ์ที่ศูนย์ประชุมวายุภักษ์ โรงแรมเซ็นทราศูนย์ราชการฯ

ขอกราบหัวใจท่านผู้ที่ริเริ่มงานนี้อีกครั้งหนึ่งครับ.

คุณนิติ นวรัตน์