หลังจากการสูญพันธุ์ครั้งใหญ่ที่สุดอย่างการสูญพันธุ์ปลายยุคเพอร์เมียน (End Permian Extinction) ระบบนิเวศที่สร้างขึ้นใหม่ก็เริ่มต้นในช่วงยุคไทรแอสซิกตั้งแต่ 252–201 ล้านปีก่อน และปูทางไปสู่การก่อเกิดสิ่งมีชีวิตทั้งพืชและสัตว์ชนิดใหม่ๆมากมาย
เมื่อเร็วๆนี้ มีรายงานวิจัยของทีมผู้เชี่ยวชาญจากวิทยาลัยวิทยาศาสตร์โลก แห่งมหาวิทยาลัยบริสตอล ในอังกฤษ พบหลักฐานใหม่ที่แสดงให้เห็นถึงความซับซ้อนของการฟื้นตัวหลังการสูญพันธุ์ครั้งใหญ่ นักวิจัยระบุว่าวิวัฒนาการของสัตว์กินพืชเชื่อมโยงกับพืชที่รอดชีวิตและปรับตัวได้หลังจากการล้มหายตายจากครั้งใหญ่ของสิ่งมีชีวิตกว่า 90% ในโลกเมื่อ 252 ล้านปีก่อน ทว่าสัตว์กินพืชที่มีชีวิตเหลือรอดและก่อเกิดในเวลาต่อมา กลับมีความหลากหลายอย่างรวดเร็วหลังจากการสูญพันธุ์ครั้งใหญ่นั้น ซึ่งหมายรวมถึงไดโนเสาร์รุ่นแรกๆด้วย จากการศึกษาฟอสซิลกรามหลายร้อยชิ้นและเปรียบเทียบรูปร่างของพวกมันกับสัตว์ที่มีชีวิต จากนั้นก็ประมาณค่าการทำงานที่สำคัญจากฟอสซิลกรามดังกล่าว เช่น ความได้เปรียบเชิงกล แรงกัด การวัดการงัดของกรามว่ามันสามารถหุบได้เร็วหรือแรงเพียงใด
ผลที่ได้นักวิจัยสรุปว่าสัตว์กินพืชที่เกิดขึ้นหลังจากการสูญพันธุ์ครั้งใหญ่ที่สุดอย่างการสูญพันธุ์ปลายยุคเพอร์เมียน
มีการปรับวิวัฒนาการให้กินพืชชนิดต่างๆได้ เช่น สามารถเคี้ยวอาหารที่แข็ง ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงสภาพการณ์อันแห้งแล้งของปลายยุคไทรแอสซิก.