แบบนี้จะไปกันได้แค่ไหน?

หยิกเล็บก็เจ็บเนื้อ

เชื่อเหอะ...

สถานการณ์โควิด-19 ในประเทศไทยผ่อนคลายไปในทางที่ดีจนสามารถนำพาไปสู่ความปกติมากขึ้นเรื่อยๆ

หากดำรงสภาพจากเฟส 5 ให้ผ่านพ้นไปได้ก็ไม่ต้องวิตกอะไรเพียงแต่ในความปกติใหม่นั้นยังมีปัญหาเศรษฐกิจ ซึ่งได้รับผลกระทบที่อาการหนักไม่น้อย

“แม้รัฐบาลจะคลายล็อกระยะที่ 5 แต่เศรษฐกิจของไทยยากที่จะกลับมาเหมือนเดิม เพราะพึ่งพาต่างชาติทั้งเรื่องการส่งออก ลงทุนและท่องเที่ยว”

นายสุพันธุ์ มงคลสุธี ประธานสภาอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย (ส.อ.ท.) ให้ความเห็นและความจริงที่จะเปิดขึ้นต่อสภาพเศรษฐกิจของไทยที่จะต้องเผชิญกัน

นี่แหละ...คือสิ่งที่ต้องคิดและหาทางแก้ไขอย่างจริงจัง

ว่าไปแล้วเรื่องนี้ถือเป็นปัจจัยสำคัญที่เคยมีการพูดถึงกันมานานแล้วถือเป็นการย้ำเตือนอีกครั้งเมื่อการพัฒนาประเทศในลักษณะพึ่งพาจากต่างชาติเป็นไปอย่างนี้

จนกระทั่งไวรัสระบาดไปทั่วโลกความจริงที่กังวลกันมาก่อนก็ฉายภาพให้ได้เห็นกันอย่างเต็มตาและไม่ใช่เรื่องที่จะแก้ไขกันได้ง่าย

เมื่อไม่เคยคิดในหนทางอื่นๆเพื่อจะได้มีทางเลือกมากกว่านี้แต่ก็ยังตะบี้ตะบันจนกระทั่งมาเจอของจริงจนได้

ไม่ต้องตกใจที่มีการทำนายภาวะเศรษฐกิจของไทย ซึ่งได้รับผลกระทบหนักกว่าอีกหลายชาติ ก็เพราะโครงสร้างเศรษฐกิจเก่าๆเดิมๆเป็นอย่างนี้มันก็หนีไม่พ้น

เมืองไทยนั้นมี “ของดี” อยู่เพียบแต่ก็ไม่รู้จักใช้ให้เกิดประโยชน์อย่างที่ควรจะเป็นและพัฒนาให้ดียิ่งขึ้น

แทนที่จะหยิบยกขึ้นมาเป็นวาระแห่งชาติระดมความคิดเห็นนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงอย่างเป็นรูปธรรมต่อการพัฒนาประเทศ

ในสภาบรรดานักการเมืองโดยเฉพาะการพิจารณางบประมาณปี 64 การอภิปรายกัน 3 วัน 3 คืน หาได้มีฝ่ายใดหยิบยกขึ้นมาด้วยปัญญาและภูมิรู้

ได้แต่จิกตีกันสร้างวาทกรรมแสดงความเท่ปั้นแต่งด้วยการสร้างถ้อยคำที่คิดว่าเข้าตาเข้าถึงใจชาวบ้าน

หวังทำให้ตัวเองโดดเด่นกระทืบซ้ำอีกฝ่าย

ทั้งรุ่นเก่า-รุ่นใหม่ต่างก็ขี้เท่อพอกัน!

เป็นนักการเมืองนั้นเพื่ออะไรก็เลยไม่ต้องแปลกใจ ชาติบ้านเมืองมันจึงเป็นอย่างนี้แทนที่จะได้รับการยกย่องสรรเสริญตรงกันข้ามกลายเป็นอาชีพที่ถูกดูถูกดูแคลนมากที่สุดก็ว่าได้

คนรุ่นใหม่แทนที่จะนำสิ่งใหม่ๆ ให้สังคมประเทศ เริ่มแรกก็ดูดีมีราคาทำท่าจะเป็นความหวังให้ประชาชนได้

ยังไม่ทันไรกลืนกินเหมือนกันไปหมด

ได้แต่โทษนั่นโทษนี่แต่ไม่เคยโทษตัวเองสภาพการเมืองไทยมันถึงเดินหน้าก็ไม่ได้ถอยหลังก็ไม่ได้

ไม่เคยคิดว่าพวกคุณนั่นแหละคืออุปสรรคของประเทศ

ผู้นำระดับโลกอย่าง “โดนัลด์ ทรัมป์” ประธานาธิบดีสหรัฐฯ ที่เห็นๆกันอยู่ว่าได้สร้างความผิดพลาดอย่างมหันต์หลายเรื่องโดยเฉพาะปัญหาโควิด-19

ติดเชื้อเสียชีวิตมากที่สุดในโลกจนบัดนี้ยังเอาไม่อยู่แต่กลับไปโทษโน่นโทษนี่ ทั้งๆ ที่คิดเองแก้เองมากับมือ

แล้วจะไปสู่ “New Normal” กันได้อย่างไร?

“สายล่อฟ้า”