กลับมาอีกครั้งกับ "จี๊ดริมรั้ว" คอลัมน์ที่นำเสนอเรื่องราวรอบสถานศึกษา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเม้าท์ เรื่องเล่า ตำนง ตำนาน เราพร้อมนำเสนอหมด ขอแค่มันมีคุณค่าต่อการจดจำของคนวัยศึกษา ที่สามารถส่งต่อคนรุ่นหลังได้
มาคราวนี้เป็นเรื่องราวของ "บังขายถั่ว" สัญลักษณ์อีกอย่างของ "มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์" หรือในอดีตเรียกว่า "มหาวิทยาลัยวิชาธรรมศาสตร์และการเมือง" มหาวิทยาลัยตลาดวิชาเพื่อการศึกษาด้านกฎหมายและการเมืองสำหรับประชาชนทั่วไป (โอ้ว..จริงจัง) สาเหตุที่จำเป็นต้องพูดถึงอดีต ก็เพราะบังขายถั่วผู้นี้ อยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งนี้มาเนิ่นนาน ตั้งแต่หนุ่ม..จนตอนนี้อายุของบังอยู่ในวัยชราแล้ว
พูดไปอาจถึงหูบัง และจะโกรธ "จี๊ดริมรั้ว" ได้ เอาใหม่...เปลี่ยนเป็น "ส.ว." หรือ "ผู้สูงวัย" ก็พอ
เอื้อนเอ่ยมาแค่นี้ เชื่อว่าลูกแม่โดมทุกคนต้องรู้จัก เพราะเขาไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นคนคุ้นเคยของที่นี่ "เบอร์นาร์ด ยูโด" ลุงบัง จะเรียกว่าอย่างงั้นก็ได้ เพราะตอนนี้อายุอานามของเขา ล่วงเลยจวนจะเข้าวัย 70 ปีแล้ว ซึ่งปีหน้าก็ถึงพอดี
...
"เบอร์นาร์ด ยูโด" เปิดเผยเรื่องราวด้วยใบหน้าเศร้าหมองกับ "จี๊ดริมรั้ว" ซึ่งตอนแรกท่าทีบัง ไม่พร้อมกับพูดกับเราจริงๆ สืบสายปลายเหตุ ทราบว่า ที่หน้าตาบังดูไม่สู้ดีนัก เพราะเพิ่งได้รับบาดเจ็บจากการล้ม ก่อนหน้าที่จะพบกับเรา
ขาและหัวเข่าของบัง ไปกระแทกกับก้อนน้ำแข็งขนาดใหญ่อย่างจัง ขณะลงเรือที่ท่าพระจันทร์ บังรีบโชว์รอยแผลให้เราดู พบว่าเขียวช้ำไปทั้งหัวเข่า เราสอบถามบังว่า ทายารึยัง บังหยิบยาหลอดหนึ่งให้ดู และบอกว่า ทาแล้ว มีคนซื้อยามาให้
จากนั้นบนสนทนาระหว่าง "จี๊ดริมรั้ว" กับลุงเบอร์หนาด ก็เริ่มขึ้น ไปติดตามกันได้เลย (ขอสำเนียงหนุ่มภารตะ)
"เบอร์นาร์ด ยูโด" เกิดที่ประเทศอินเดีย จึงใช้สัญชาติอินเดีย เชื้อชาติฮินดู ก่อนจะย้ายมาอยู่ประเทศไทย เมื่อปี พ.ศ. 2511 และเป็นคนต่างด้าวมาโดยตลอด จนปัจจุบันได้เป็นคนไทยแล้ว เพราะอยู่มานานจัด
"ตอนนั้นนั่งเครื่องบินมาหาพ่อ ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2511 พ่อเคยขายถั่วแถบวิทยาลัยนาฏศิลป เราก็เลยมาขายถั่วบ้าง แต่เลือกที่ธรรมศาสตร์แห่งนี้ แต่ตอนนั้นก็เป็นยามบริษัทแห่งหนึ่งด้วย"
...
บ้านและครอบครัวเบอร์นาร์ด
บ้านผมอยู่ที่ปิ่นเกล้า ผมอยู่กับครอบครัว และมีลูก 5 คน ลูกชาย 2 คน ลูกสาว 3 คน แต่ลูกผู้ชายคนโตเสียชีวิตไปแล้ว ส่วนลูกๆ คนอื่น ตอนนี้ทุกคนเรียนจบหมดแล้ว
เขาว่ากันว่า บ่อยครั้งที่ เบอร์นาร์ด เป็นพยานในเหตุการณ์ทางการเมืองที่สำคัญๆ หลายเหตุการณ์ เช่น 14 ตุลาฯ 6 ตุลาฯ เขามีส่วนร่วมทั้งสิ้น ไม่เว้นแม้แต่เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา โดยบังบอกว่า ขายหมด ใครเป็นใครไม่รู้ รู้แต่ขายหมด จะสีอะไร ยังไง ก็ขายหมด
ขายมานานมาก!!
"ผมขายถั่วที่ธรรมศาสตร์มา 46 ปีแล้ว ผ่านอะไรมาเยอะ และก็จะขายต่อไป แม้ตอนนี้จะอายุ 69 แล้ว ก็จะขายต่อ และก็ขายที่นี่แหละ เพราะไม่รู้จะไปไหน มันอยู่มานานมากแล้ว"
...
สำรวจกระบะถั่วบัง
"วันนี้มีถั่วปากอ้า ถั่วลันเตา ถั่วลิสง ถั่วเคลือบน้ำตาล ถั่วลันเตาเคลือบ ถั่วเหลือง โรยเกลือนิดหน่อย ก็ขายประมาณนี้ 6-7 อย่าง แล้วแต่วัน ส่วนราคา สมัยก่อนขายถุงละ 50 สตางค์ ตอนนี้ขายถุงละ 20 บาทแล้ว ของมันแพงขึ้น วันนึงก็ขายได้ประมาณ 200-300 บาท กำไรก็ 100 กว่าบาทแหละ"
กลยุทธ์เด็ด ปิดการขาย
"ถ้าเดินผ่านแล้วไม่ซื้อ บังก็จะปาถั่วใส่ทีละเม็ด สุดท้ายก็ต้องซื้อ" ค่อนข้างบังคับ ขู่เข็ญแบบน่ารักๆ
"จินตหราจ๋า ซื้อถั่วมั้ยจ๊ะ ถั่วจ้ะถั่ว" อันนี้ สมัยหนังเรื่องบุญชูโน่น...เก่าไหมล่ะ
"การกินถั่วมีประโยชน์ต่อร่างกาย" ประโยคนี้สำหรับคนอ้างเจ็บคอ ไม่สบาย
...
เอาล่ะ...ใครศิษย์ธรรมศาสตร์ รุ่นเก่า รุ่นเดอะ แวะไปเยี่ยม ไปคุยกับ "บังนาร์ด" กันได้นะ ส่วนนักศึกษายุคปัจจุบัน คนไหนไม่เคยอุดหนุนบัง สักครั้งเถอะ...จะได้จดจำไปร่วมกันกับ "จี๊ดริมรั้ว"