ทริปนี้ต้องบอกว่าเหนื่อยและหนักที่สุดของ แบกกล้องเที่ยว ก่อนหน้านี้ผมได้รับเชิญจาก Sabah Tourism Board ไปช่วยโปรโมตเมือง โคตา คินาบาลู ตอนนั้นไม่คิดว่าการปีนเขาจะเปลี่ยนชีวิตและสร้างประสบการณ์มากมายขนาดนี้ เพราะเรียกว่า “เฉียดตาย” เลยทีเดียว!!!
ภูเขาแห่งนี้ชื่อว่า “KINABALU” หรือ “ภูเขาแห่งความตาย” ตั้งอยู่บนเกาะบอร์เนียว ที่รัฐซาบาห์ เป็นมรดกโลกแห่งแรกของประเทศมาเลเซียจากยูเนสโก มีความสูง 4,095.2 เมตร ชื่อที่บ่งบอกถึงความน่ากลัวของภูเขาอันศักดิ์สิทธิ์ของชาวซาบาห์แห่งนี้ได้ยินแล้วคงไม่ค่อยมีใครอยากเข้าใกล้ แต่ในความเป็นจริง กลับมีผู้คนจากทั่วทุกมุมโลกแวะเวียนกันมาปีนตลอด ด้วยความสวยงามที่ติดอันดับโลกจนต้องจองคิวกันยาวเหยียดนับ 3 - 4 เดือน
ก่อนหน้านี้ผมยังชิลๆ และคิดว่าเราลุยป่าฝ่าดงขึ้นเขามาเยอะแล้ว จึงไม่ได้เตรียมตัวอะไรมากมาย จนกระทั่งก่อนไปมานั่งอ่านข้อมูลแล้วถึงกับอึ้ง นั่นเพราะว่าผมไม่ได้ออกกำลังกายมาเลยเป็นปี น้ำหนักขึ้นจาก 83 กิโล จนถึง 103 กิโล แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจไม่ทันละ ยังไงก็ต้องไป ดังนั้นก่อนที่คุณผู้อ่านจะพลาดแบบผม ขอแนะนำให้ออกกำลังกายมาล่วงหน้าอย่างน้อย 1 เดือนเต็มๆ พร้อมทั้งลุกนั่งวันละ 150 ครั้งขึ้นไป เพื่อเพิ่มกำลังขา
...
การเดินทางไปคินาบาลูสะดวกสุดคือ สายการบิน Royal Brunei ไปลงที่บรูไนและต่อเครื่องไปลงที่โคตา คินาบาลู อีกแค่ 20 นาทีเท่านั้น หรืออีกทางไปลงที่สนามบินนานาชาติกัวลาลัมเปอร์ (KLIA) ก่อน จากนั้นจึงต่อเครื่องไปยังเกาะบอร์เนียวได้เช่นกัน
จากเมืองโคตา คินาบาลู มีรถโดยสารมาที่อุทยานแห่งชาติคินาบาลูอยู่ หรือจะเหมา Taxi มาก็ได้เหมือนกันครับ
วันแรกของเราเริ่มต้นตอน 08.30 น. โดยมีไกด์นำทางที่ปีนเขามาแล้วมากกว่า 1,000 ครั้ง ในเวลา 11 ปี นอกจากนี้ยังเป็นลูกหาบไปในตัวด้วย จากที่ทำการเรานั่งรถของอุทยานมาประมาณ 4 กิโลเมตร จะมาถึง check in แรก จุดนี้อยู่ที่ความสูงประมาณ 1,500 เมตร ครั้งนี้ผมมีโอกาสได้ใช้ trekking shoe ขึ้นเขาเป็นครั้งแรก เพราะทางเดินที่เต็มไปด้วยหิน ดิน ที่ลื่นมากๆ ผมเดินผ่านอย่างสบายโดยแทบไม่ลื่นเลย เส้นทางเกือบทั้งหมดถูกทำเป็นขั้นบันไดไว้แล้ว แต่นักเดินป่าส่วนใหญ่มักจะบอกว่าการเดินตามขั้นบันไดนั้นยากและทรมานกว่าเส้นทางชันๆ ทั่วไปอีก
...
แค่ 2 กิโลเมตรแรกเท่านั้น ใจผมเต้นสั่นแรงมากๆ หายใจเกือบไม่ทัน รู้สึกตัวเย็นเหมือนจะเป็นลม ตอนนั้นคิดในใจว่ามาทำอะไรอยู่ที่นี่เนี่ย จะเดินกลับลงไปก็ไม่ได้ โชคดีติดยาดมจากไทยแลนด์มาด้วย ผมค่อยๆ ควบคุมการหายใจเข้า-ออกให้เท่าๆ กัน แล้วเดินไปเรื่อยๆ ช้าๆ ก็พอทำให้ลุยได้ต่อ
ตลอดเส้นทางนั้นเต็มไปด้วยพันธุ์ไม้นานาชนิด วิวเบื้องหลังที่สวยบาดจิตบาดใจ กับสภาพป่าที่สลับเปลี่ยนไปมา จนทำให้บางครั้งฉันนึกย้อนถามตัวเองว่ากำลังเดินอยู่ที่ใดบนโลกกันแน่ บางช่วงป่าก็เป็นสีส้ม บ้างก็เขียว บ้างก็น้ำตาล บ้างก็แห้งแล้ง บ้างก็เขียวชอุ่ม สลับสับเปลี่ยนไปมาตลอดทาง รวมทั้งอากาศที่ร้อนบ้าง หนาวบ้าง และหนาวมากบางช่วง ที่ทำเอาร่างกายปรับตัวไปมาแทบจะไม่ทัน ต้นไม้ และ ดอกไม้แปลกๆ ก็มีให้เห็นตลอดเส้นทาง
...
เราเดินมาจนถึงกิโลเมตรที่ 4 ครับ เป็นจุดแวะทานข้าวของเรา เสบียงก็ง่ายๆ แซนด์วิช หนึ่งอัน ไข่ต้ม น่องไก่ และก็แอปเปิ้ล 1 ลูก จากจุดนี้เราต้องเดินไปที่ Laban Rata อีก 2 กิโลเมตร
จุดพักคืนแรกก่อนขึ้นยอดเขาคินาบาลูในวันรุ่งขึ้น ที่ Laban Rata ถือว่าเป็นจุดรวมตัวของนักเดินทางทุกคนที่ต้องมาลงทะเทียนยืนยันตัวว่าถึงที่หมายแล้ว ที่นี่ยังเป็นที่รับกุญแจที่พัก เป็นที่ทานอาหาร และเป็นที่นัดหมายสำหรับเช้าวันขึ้นยอดเขาด้วยครับ เราใช้เวลาทั้งสิ้นประมาณ 6 ชม.
...
ห้องพักของผมคืนนี้เป็นห้องแบบ Dorm นอนกับเพื่อนชาวมาเลเซียอีกสองคนครับ วันนี้เรารีบทานอาหาร อาบน้ำแล้วรีบเข้านอนกันครับ เพราะเช้าวันรุ่งขึ้นต้องตื่นตอนตีหนึ่ง เพื่อที่จะเดินขึ้นสู่ยอดเขากัน
นี่แค่เพียงวันแรก ก็ต้องบอกว่าเหนื่อยที่สุดในชีวิตผมแล้ว แต่ยังไม่จบครับ เพราะวันต่อไปนี่ล่ะคือการวัดใจที่แท้จริงของการเดินทางครั้งนี้ สัปดาห์หน้าไปปีนเขาด้วยกันครับ!!!
ที่มา - แบกกล้องเที่ยว
www.facebook.com/baagklong