ถอดรหัสการใช้ชีวิตของบิล เกตส์ เมื่อการค้นหาเป้าหมายในชีวิตให้เจอเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้สมองยังคงฟิตไปจนแก่
เมื่อเดือนตุลาคมที่ผ่านมา บิล เกตส์ (Bill Gates) มหาเศรษฐีผู้ร่วมก่อตั้งไมโครซอฟท์ มีอายุครบ 70 ปีเรียบร้อยแล้ว ในคนทั่วไป วัยนี้คือช่วงเวลาของการเกษียณ พักผ่อน และปล่อยวาง แต่สำหรับบิล เกตส์ เขายังคงทำงานหนักผ่านมูลนิธิของตัวเอง การเดินหน้าต่อสู้กับปัญหาโลกร้อน พยายามกำจัดโรคโปลิโอ และผลักดันพลังงานนิวเคลียร์ยุคใหม่
แน่นอนว่าส่วนหนึ่งเป็นเพราะอภิสิทธิ์จากความมั่งคั่งที่ทำให้เขาเข้าถึงการแพทย์ที่ดีที่สุดในโลกได้ แต่เกตส์ยืนยันว่า นั่นไม่ใช่คำตอบทั้งหมดของการแก่ตัวอย่างมีคุณภาพ
ในลิสต์หนังสือแนะนำประจำปีล่าสุด เกตส์ได้เปิดเผยถึงนิยายเล่มหนึ่งที่ช่วยตอกย้ำความจริงทางวิทยาศาสตร์ที่สำคัญที่สุดข้อหนึ่งเกี่ยวกับการมีอายุยืน นั่นคือ มนุษย์เราแก่ตัวลงได้ดีที่สุด เมื่อรู้ว่าตัวเองยังมีค่าและเป็นที่ต้องการ
หนังสือเล่มดังกล่าวมีชื่อว่า Remarkably Bright Creatures โดย Shelby Van Pelt เรื่องราวของโทวา หญิงม่ายวัย 70 ปี ที่สูญเสียทั้งสามีและลูกชาย เธอเลือกที่จะไปทำงานทำความสะอาดพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำในกะดึกเพียงเพื่อฆ่าเวลา จนกระทั่งได้ผูกมิตรกับมาร์เซลลัส ปลาหมึกยักษ์สูงวัยที่เฉลียวฉลาด
เกตส์ชี้ให้เห็นว่า สิ่งที่น่าสนใจไม่ใช่เรื่องความฉลาดของปลาหมึก แต่คือการเปลี่ยนแปลงของโทวา จากผู้สูงวัยที่โดดเดี่ยวและไร้จุดหมาย กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้งเมื่อได้ดูแลและสื่อสารกับเจ้ามาร์เซลลัส
สิ่งที่บิล เกตส์ค้นพบจากนิยาย Remarkably Bright Creatures สอดคล้องโดยตรงกับงานวิจัยด้าน Longevity โดยมีการศึกษาที่ติดตามกลุ่มผู้เกษียณอายุเป็นเวลา 15 ปี พบข้อมูลที่น่าสนใจว่า ผู้ที่มีเป้าหมายในชีวิตที่ชัดเจน มีความเสี่ยงในการเป็นโรคสมองเสื่อม น้อยลงถึง 28 เปอร์เซ็นต์
...
ในทางจิตวิทยา ผู้สูงวัยที่ประสบความสำเร็จในชีวิตการทำงาน หรือเหล่า ซีอีโอที่เกษียณตัวเอง มักประสบภาวะว่างเปล่า แม้จะมีเงินทองเหลือเฟือ แต่กลับรู้สึกไร้ค่าเพราะขาดบทบาททางสังคม ต่างจากผู้สูงวัยที่ยังคงมีบทบาทในชุมชน หรือมีหน้าที่รับผิดชอบเล็กๆ น้อยๆ
งานวิจัยคลาสสิกชิ้นหนึ่งระบุว่า เพียงแค่ให้ผู้สูงวัยในบ้านพักคนชราได้รับมอบหมายให้รดน้ำต้นไม้เพียงต้นเดียว ก็สามารถช่วยฟื้นฟูสุขภาพจิตและสุขภาพกายได้อย่างมีนัยสำคัญ ไม่ใช่เพราะต้นไม้ฟอกอากาศ แต่เพราะพวกเขารู้สึกว่า ชีวิตนี้ยังมีสิ่งที่ต้องดูแลรับผิดชอบนั่นเอง
ที่มา: Inc.