Credit : Nature Astronomy (2019). DOI: 10.1038/s41550-019-0914-9

พายุบนดาวเสาร์ส่วนใหญ่จะเป็นเมฆก้อนเล็กๆที่หายไปในเวลาไม่กี่วัน หรือเป็นก้อนขนาดมหึมาที่ใช้เวลาเป็นเดือนถึงจะค่อยๆ ลดลง ปรากฏการณ์นี้ช่วยให้นักดาราศาสตร์เข้าใจได้ดีขึ้นว่าอะไรที่ซุ่มซ่อนอยู่ใต้สิ่งปกคลุมบนดาวเคราะห์ยักษ์ดวงนี้ เมื่อปีที่ผ่านมา ภาพจากกล้องโทรทรรศน์ในโลกเผยให้เห็นว่ามีเมฆหมอกสว่างยาวกระจายอยู่ใกล้กับขั้วเหนือของดาวเสาร์ และแยกกันเป็น 4 แห่งในช่วงเดือน มี.ค.และ ต.ค.

แต่เมื่อเร็วๆนี้มีนักวิทยาศาสตร์ได้วิเคราะห์ภาพรวมของปรากฏการณ์ที่ถ่ายโดยนักดาราศาสตร์สมัครเล่นหลายร้อยคน เพื่อพัฒนาแบบจำลองที่อาจอธิบายเหตุการณ์ด้านสภาพอากาศแปลกๆ บนดาวเสาร์ นักวิทยาศาสตร์สงสัยว่าพายุขนาดใหญ่เกิดจากวัฏจักรของการทำความเย็นที่ทำให้ก๊าซมีน้ำหนักเบาลงในชั้นบรรยากาศด้านบน และส่งพวกมันลงมาด้านล่างของชั้นเมฆที่หนาและลึกลงไปเรื่อยๆ ซึ่งบังคับให้พวกมันยกตัวขึ้น

ก๊าซดังกล่าวเกิดจากไฮโดรเจนและฮีเลียมเป็นส่วนใหญ่ ซึ่งความหนาแน่นโดยรวมของดาวเสาร์น้อยกว่าน้ำ หมายความว่าก๊าซจะหมุนวนในแอ่งพื้นที่ขนาดใหญ่ แต่ก็มีก๊าซอื่นๆผสมอยู่เช่นกัน รวมถึงปริมาณของน้ำ แอมโมเนีย ไฮโดร คาร์บอน เช่น มีเทน และโพรเพน ชั้นของก๊าซเหล่านี้สามารถเข้าถึงความเร็ว 1,800 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ใกล้เส้นศูนย์สูตรมากกว่า 4 เท่า ซึ่งเร็วเท่ากับลมที่เร็วที่สุดในโลกของเรา.