คำสารภาพจากผู้ชายรักสนุก

“เมื่อรู้ว่าคนรักนอกใจ อะไรคือทางออกที่ดีที่สุดคะ?” คำถามที่ได้ยินบ่อยเหลือเกินค่ะช่วงนี้ หรือจริงๆ ไม่มีอะไรดีที่สุด ทางออกไม่ได้มีมากมาย อยู่ที่รักเขามากพอจะให้อภัยและเดินหน้าต่อ หรือรักตัวเองมากพอจะขอหยุดแค่ตรงนี้ไหม ทางไปมีแค่นี้ ถ้ายังไปไม่ไหว ก็แค่นิ่งให้ได้ นิ่งเพื่อเยียวยาหัวใจตัวเองไป นิ่งเพื่อให้สติตามมากำกับหัวใจตัวเองให้ทัน มันไม่ง่ายค่ะ ทั้งเสียใจ เสียศรัทธา เสียความมั่นใจ แม้จะปลอบตัวเองแทบตายว่า เราไม่ใช่คนแรกที่ถูกนอกใจ แต่ใครจะรับไหว เกิดกับคนอื่นเรามองว่าเป็นเรื่องธรรมดา แต่จะกลายเป็นเรื่องใหญ่กว่าถ้าเกิดขึ้นกับตัวเรา

ล่าสุดได้รับอีเมลจากผู้ชายคนหนึ่งค่ะ เขาบอกเล่าเหตุผลของคนหลายใจ เผื่อได้เห็นโลกใบใหญ่ๆ อีกมุมค่ะ

“ผมเป็นคนชอบมีชีวิตอิสระ ชอบการได้ไปเที่ยวเฮฮาปาร์ตี้กับเพื่อนๆ และที่สำคัญ ได้เจอสาวๆ หน้าใหม่ๆ ช่วงชีวิตเวลานั้นมันดูแฮปปี้มีความสุขมาก แต่ก็มีสิ่งหนึ่ง ที่ทำให้ผมต้องคิดหนักอยู่เรื่อยๆ คือการที่ญาติๆ มักจะถามผมเรื่องการแต่งงาน เมื่อไหร่จะแต่งสักที เชื่อสิ ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องเครียดของผู้ชายหลายๆ คน ที่จะต้องคิดถึงเรื่องนี้

ตอนนั้น ผมกับแฟนก็คบกันมา 10 ปีแล้ว เธอก็ช่วยงานผมมาสารพัด และอยู่ด้วยกันตั้งแต่ผมยังไม่มีอะไร จนผมประสบความสำเร็จในการทำธุรกิจ ผมรู้สึกว่า ผมทอดทิ้งแฟนผมไม่ได้ งั้นก็แต่งเลยละกัน แต่..ผมขอออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆ เหมือนเดิมนะ ! หลังแต่งงาน ผมก็ยังใช้ชีวิตเหมือนผู้ชายโสดปกติ ไม่ได้เที่ยวทุกวัน แต่ก็ออกจากบ้านอาทิตย์ละ 3 วัน และกลับบ้านไม่เช้า ถือว่าโอเค สิ่งที่ทำให้ผมรู้สึกว่าผมต้องออกจากบ้านแบบนี้เรื่อยๆ เพราะผมคิดว่า แฟนผมเป็นคนไม่มีเสน่ห์ไม่มีจริตของผู้หญิงเลยสักนิด ผมใช้เรื่องนี้ เป็นข้ออ้างให้ผมออกไปนู่นนั่นนี่อยู่เรื่อยๆ

จนวันหนึ่งผมเจอกับคนที่ใช่ สาวสวย sexy อายุน้อยกว่าเป็นสิบปี และยอมรับสิ่งที่ผมเป็น คือผู้ชายที่แต่งงานแล้ว เราก็มีความสุขกันมากมาย เป็นเหมือนความสุขที่ขาดหายไปนานมาก ผมหลงน้องคนนี้อย่างหัวปักหัวปำ จนทำให้ผมเริ่มไม่กลับบ้าน นอนค้างอยู่ที่คอนโดฯ ของน้องคนนี้ทุกอาทิตย์ และแล้ววันหนึ่ง ความซวยก็มาถึง

ผู้หญิง 2 คนได้มาเจอกัน มาแบบนัดกันล่วงหน้า และมาเจอผม!!! ช็อกครับ ทำอะไรไม่ถูก รู้สึกอยากระเบิดตัวเอง ไม่รู้เขานัดเจอกันได้ยังไง

เราเดินขึ้นมาคุยกันสามคนบนรถครับ แฟนผมต้องการให้เรื่องมันจบสักที และต้องการให้น้องคนนั้นเลิกยุ่งกับผม ก่อนกลับ น้องเขาขอหอมแก้ม เป็นครั้งสุดท้าย และจะลงจากรถ โอเคผมคิดว่ามันจบแล้ว ทุกอย่างน่าจะดีขึ้น แต่น้องเขาก็ยังกลับมาคุยกับผมอยู่ และผมก็ยังอยากคุยกับเขาอีก จนภรรยาจับได้อีกครั้ง เธอถามว่าจะเอายังไง ถ้าเลิกไม่ได้ก็จัดเวลาให้ชัดเจนซะ แบ่งกันคนละครึ่งๆ ไปเลยยยยย ผมคิดในใจ เห้ยยยย!!! เอาจริงเหรอวะนี่ จะอยู่กับภรรยา? อยู่กับน้องเขา? หรืออยู่ด้วยกันสามคน? ผมตอบไม่ได้ครับ ผมไม่เลือก แต่.. น้องเขาบอกว่า ได้นะ ถ้าหากน้องเขาท้อง ผมก็จะต้องไปอยู่กับลูก !!! พังครับ ทะเลาะกันหนัก และผมโดนไล่ออกจากบ้านตัวเอง และต้องไปนอนที่คอนโดฯ น้องอยู่หลายคืน

มันเป็นความสุข ที่ไม่มีความสุขเลยจริงๆ ผมเป็นทุกข์และหาทางออกไม่ได้เลย การที่ผมได้อยู่กับแฟนผม เป็นความสุขที่สงบ คือ 70% ของความสุขที่ผมต้องการ และน้องเขา เป็นส่วนเติมเต็มที่เหลือ การได้คบผู้หญิงสองคน ทำให้ผมมีความสุขกับชีวิตคู่ได้ 100% จริงๆ

แต่ว่าน้องเขา ไม่ได้ต้องการเป็น 30% หรอกครับ เขาต้องการเป็นที่ 1 เท่านั้น

สุดท้าย ผมเลือกกลับบ้าน กลับมาอย่างไม่มีความสุข ชีวิตมันพังแล้วครับตอนนั้น ผมได้ทำร้ายทุกคน รวมทั้งตัวเอง เฝ้าถามตัวเองว่า ความสุขของผม คืออะไร? ความสุขของผมคือ ความสงบสุข ความรัก และได้อยู่ในที่ที่เรารู้สึกปลอดภัย ถามตัวเองต่อว่า สิ่งที่ภรรยาต้องการ คืออะไร? แน่นอนครับผู้หญิงทุกคนอยากมีคู่ชีวิตที่ดี คอยดูแลกันยามแก่เฒ่า ไม่ทอดทิ้งกัน

หลังจากนั้นผมตัดสินใจเลิกคุยกับน้องเขาอย่างเด็ดขาด จริงๆ เขาก็คงไม่อยากคุยกับผมด้วยแหละ ผมเริ่มกลับมาใส่ใจแฟนผม ตั้งใจทำอะไรให้มันดีขึ้น เติมเต็มในสิ่งที่เขาต้องการ ผมรู้ว่าที่ผ่านมาผมทำร้ายเขามากแค่ไหน แต่ผมเปลี่ยนแปลงเรื่องราวของวันนั้นไม่ได้ ผมขอโทษเขา และเขาก็ให้อภัยผม ผมเคยคิดว่าถ้าผมได้อิสระเต็มร้อย ผมจะโคตรมีความสุข แต่พอวันที่ไม่มีเขา ผมรู้เลยว่า วันนั้นที่ผมสนุกได้เพราะผมยังมีเขา เป็นเหมือนบ้านให้กลับ ผมขาดบ้านไม่ได้จริงๆ”

ไม่มีใครสมบูรณ์แบบแม้แต่ตัวเราค่ะ เราต่างรักกันในข้อดีและบางทีก็ต้องให้อภัยในข้อเสีย ไม่ใช่เธอบกพร่องตรงไหน ฉันจะไปหาเติมได้จากผู้หญิงคนอื่น ลากมาเป็นวิตามินรวม เอาแต่ใจตัว ไม่แคร์หัวใจใครๆ ก็ใจร้ายไปหน่อยนะคะ วันที่เราไปหาความสุข ภรรยาอาจทุกข์อยู่ที่บ้าน เรามีข้ออ้างว่าเธอไม่มีจริต ไม่เซ็กซี่ ไม่คิดหรือว่าภรรยาก็อยากหาสามีที่ดีกว่า ใส่ใจเธอมากกว่าเราบ้างเช่นกัน นอกใจใครก็ทำเป็น แต่ที่เธอไม่ทำ เพราะกลัวเราเสียใจ แล้วทำไมเราถึงทำ ..

หลายคนอยากได้ความสุขน้อยนิด แบบที่ยอมเอาทุกข์ทั้งชีวิตเข้าไปแลก สนุกเป็นพักๆ แต่ทุกข์หนักระยะยาว จะผู้หญิงคนเก่าหรือคนใหม่ ไม่มีใครอยากเป็นที่หนึ่ง ทุกคนอยากเป็นคนเดียวทั้งนั้น จะแบ่งเวลายังไงให้ยุติธรรม? มันไม่มีจริงหรอกค่ะ เขารักเราเขาไม่เห็นมีใคร เรารักเขาน้อยไปถึงยังกอดไว้อีกคน ยุติธรรมตรงไหนคะลองคิดดีๆ

ดีใจที่วันนี้น้องยังรักษา “บ้าน” เอาไว้ได้ บ้านที่อาจไม่สนุก แต่สงบ บ้านที่ไม่มีอะไรให้ตื่นเต้น แต่ร่มเย็นและเป็นสุข ถ้าอยากให้บ้านมีสีสันฉูดฉาด ก็ช่วยกันวาด ช่วยกันแต่งแต้มสิคะ เราสื่อสารกันไหม อยากให้เธอเป็นแบบไหน บ้านเราสร้างได้ ต่อให้ชอบเที่ยวแค่ไหน รีสอร์ตจะสวยเพียงใด มองอยู่ไกลๆ อะไรก็สวย อยู่ด้วยอาจเป็นอีกแบบ ในที่สุดแล้วเราก็อยากกลับบ้าน บ้านทั้งที่เป็นสิ่งก่อสร้าง หรือใครสักคนที่เป็นเหมือนบ้านของเราทั้งนั้น และเอาเข้าจริง บ้านจะสวยแค่ไหน ส่วนใหญ่อยู่ที่เจ้าของบ้าน อยากได้บ้านที่สวยและดี บ้านหลังนี้มีเจ้าของบ้านที่ดีและน่ารักพอหรือยังคะ? .....ถามตัวเองเสียงดังๆ แล้วฟังคำตอบนั้นดีๆ บางทีเราโทษสิ่งนั้นสิ่งนี้อยู่ร่ำไป หรือสาเหตุใหญ่ๆ อาจจะอยู่ที่ตัวเรา