เรียกเสียง ว้าว!! อย่างดัง เมื่อมหาเศรษฐีอย่าง “บุญชัย โชควัฒนา” ประธานกรรมการบริษัท สหพัฒนพิบูล จำกัด (มหาชน) ยอมเปิด “คอลเลกชั่นรถหรู” ของสะสมที่ทั้งรักและหวงมากกว่า 60 คัน ซึ่งมีแต่ยี่ห้อหรูสมฐานะอย่าง Daimler, Rolls-Royce, Mercedes Benz, Porsche, Lamborghini, Jaguar, BMW ฯลฯ พร้อมกับบอกที่มาที่ไปกับนิตยสาร HELLO! ฉบับพิเศษ Collector’s Edition 2017 ซึ่งล้วนแต่ให้แง่คิด มิใช่ว่ามีเงินแล้วสักแต่ซื้อมาเก็บสะสม!!

แม้จะมีรถยนต์หรูราคาแพงกว่าครึ่งร้อยคัน แต่ เสี่ยบุญชัย ขอเรียกตัวเองว่า “นักซ่อมรถ” แทนนักสะสมรถ โดยเล่าว่า ตนเป็นคนรักรถมาก และชอบซ่อมรถ โดยมีนิสัยช่างมาตั้งแต่เด็ก เริ่มจากการซ่อมรถจักรยานก่อน เพราะสมัยนั้นไม่มีอู่ซ่อมจักรยาน พอซ่อมบ่อยเข้าก็เริ่มชำนาญ เมื่อโตขึ้นอีกนิดเริ่มขี่มอเตอร์ไซค์ ก็หัดซ่อมมอเตอร์ไซค์ต่อ จนพ่อ (ดร.เทียม โชควัฒนา) ซื้อรถคันแรกให้ลูกๆ แชร์รถกันใช้ เป็นรถ Fiat 1100 สีเขียว พ่อให้แบ่งกันใช้ 3 คน “ณรงค์-บุญเกียรติ-บุญชัย” ตนจึงมาเริ่มดูแลและซ่อมรถยนต์ด้วยตัวเอง โดยขอรับหน้าที่เป็นคนขับและผู้ดูแลรถ ทุกเช้าจะขับไปส่งพี่ณรงค์ก่อน แล้วจึงเอารถไปจอดที่ ร.ร.เตรียมอุดมศึกษา วันว่างก็จะมุดเข้าไปใต้ท้องรถ เพื่อศึกษาเครื่องยนต์กลไก จะได้รู้เพื่อการดูแล จนคล่องทำเป็นเองทุกอย่าง อะไรที่เป็นเครื่องยนต์กลไกซ่อมได้ทุกอย่าง ถ้าของในบ้านเสียตนจะซ่อมเองก่อน และจะหาวิธีซ่อมจนได้ แม้ว่าจะกินเวลานานเป็นปีๆ และจากรถยนต์คันแรกของตัวเองจริงๆ เป็น Alfa Romeo รุ่น 1750 เป็นรถใหม่ก็จริงแต่มีอะไรต้องซ่อมตลอด นานวันเลยเริ่มซื้อรถเก่ามาซ่อมให้เหมือนใหม่ รถส่วนใหญ่ที่ซื้อเองกว่า 90% เป็นรถเก่า สภาพโทรม ตนค่อยๆเอามาปรับซ่อมใหม่ให้ใช้งานได้ดีเหมือนเดิม ตนจะชอบความรู้สึกที่ได้ขับรถที่เคยเสีย แล้วเราซ่อมได้ด้วยตัวเอง เป็นอะไรที่มีความสุขมาก

...

บุญชัย โชควัฒนา
บุญชัย โชควัฒนา

เมื่อเล่นรถเก่าจึงมีเรื่องราวให้จดจำมากมาย ทั้งถูกหลอกและความภูมิใจ โดยบอกว่า รถ Daimler ลีมูซีนคันหรู ที่ราชวงศ์อังกฤษมักใช้ มีคนรู้ว่าตนชอบรถ พ่อเขาที่ชอบรถเช่นกันเสียชีวิตไป ลูกเขาจึงมาขายให้ แค่แสนห้า ในฐานะที่เป็นคนรักรถเหมือนพ่อเขา ตนใช้เวลาซ่อมอยู่ 4-5 ปี ก็กลับมาสมบูรณ์ใช้ได้ดีเหมือนเดิม ส่วนรถที่มีคุณค่าทางจิตใจคือ รถเบนซ์ของพ่อ รุ่น W126 500 S Class ปี 1982 ที่พี่ชาย (บุญสิทธิ์) เอาไปใช้จนเลิกใช้ ตนก็เอามาซ่อมจนใช้ได้จนถึงวันนี้ การชอบซ่อมรถ นอกจากจะสร้างความสุขทางใจยังให้แง่คิดดีๆ คือ เราได้เรียนรู้ด้วยตัวเอง แม้เป็นสิ่งที่ยากแต่ถ้าเราสนใจก็จะทำได้ แล้วยังสอนให้ตนรู้จักอดทน ไม่ย่อท้อและคิดอย่างลึกซึ้ง สิ่งเหล่านี้เป็นประโยชน์ต่อชีวิตและการทำงานของตนมากทีเดียว

สมศักดิ์ จาตุรันต์
สมศักดิ์ จาตุรันต์

อีกหนึ่งนักสะสมของสวย “สมศักดิ์ จาตุรันต์” ที่สะสมเครื่องแก้วเจียระไนสวยงามอายุไม่ต่ำกว่าร้อยปี ซึ่งมีนับพันชิ้น เรียงรายในบ้านราวกับมิวเซียม บอกเล่าว่า จุดเริ่มต้นของการสะสมมาจากคุณแม่ที่ชอบสะสมก่อน ทำให้ได้เห็นความระยิบระยับสวยงาม และแก้วเล่นไฟดีเลยลองสะสมมาตั้งแต่ 50 ปีที่แล้ว ตอนที่เป็นสจ๊วตการบินไทย อายุ 21 ปี เที่ยวบินแรกไปปารีส ก็ไปหาซื้อมาเก็บเลย เครื่องแก้วเจียระไนทั้งหมดมาจากยุโรป ส่วนใหญ่ได้มาจากฝรั่งเศส ซึ่งเป็นของคนที่มีฐานะ หรือเจ้าขุนมูลนาย อายุร้อยปีแล้วทั้งนั้น ก๊อบปี้ยากมาก เพราะทำยากต้องผสมทราย ใช้ไฟเผาเยอะมาก สมัยก่อนแทบตัดป่าเผาแก้วกันเลย รองลงมาคือ อังกฤษ ซึ่งของอังกฤษจะเรียบๆ เป็นแก้วขาว ไม่มีสี รูปแบบของเครื่องแก้วเจียระไน มีหลากหลายทั้งเป็นแก้วสำหรับใส่เหล้าแต่ละชนิดอย่างเจาะจง, แจกัน, พาน, โคมไฟ, ขวดใส่เหล้า, ที่วางแหวน และที่แปลกตาที่สุดคือ ที่ใส่สับปะรด (Pineapple holder) เพราะในอดีตคนฝรั่งเศสไปแอฟริกาก็จะไปเอาสับปะรดมา มันเป็นสิ่งมีค่ามาก จึงมีการทำที่ใส่สับปะรดสีเขียวเพื่อรอให้สุก เหมือนโชว์ของกินที่ มีค่า

...

ส่วนชุดเครื่องแก้วที่เป็นชุดพิเศษมีคุณค่าทางใจมากสุด สำหรับนักสะสมรายนี้ คือ ชุดขวดน้ำหอม 11 ขวด เป็นเครื่องแก้วบัคคารา งานชั้นสูงที่ทำในช่วงปี 1900 ได้มาครบสมบูรณ์ ซึ่งใช้เวลานานถึง 11 ปี เป็นชุดที่หายากมาก แต่ละขวดได้มาจากคนละทิศคนละทาง แต่มารวมอยู่ด้วยกันอย่างน่ามหัศจรรย์ ซึ่งคนที่สะสมของเก่า จะเชื่อกันว่าอะไรที่เป็นของเรา มันก็จะเป็นของเรา อะไรที่ไม่ใช่ยังไงก็จะไม่ได้มา และการได้อะไรมาทีเดียว ไม่สนุก ได้ทีละชิ้นสนุกกว่า รู้สึกท้าทายและตื่นเต้น นอกจากความสุขที่ได้ครอบครองแล้ว คุณสมศักดิ์ บอกว่า บางคนเก็บคือ เก็บจริงๆ ไม่ใช้เลย แต่สำหรับตนเก็บเพื่อใช้ ไม่มีอันไหนเลยที่ไม่ใช้ ตนจะใช้จะสัมผัสทุกชิ้น เช็ดถูเอง บางอันเอามาจัดดอกไม้ ถ้าเป็นเชิงเทียนก็จะเอามาใช้จุดเทียน ส่วนตะเกียงก็จะจุดทุกคืนวันศุกร์.....ความสุขอีกอย่างของนักสะสม.

...