ผมเคยดูพระชุดเบญจภาคี ในคอนายทหารใหญ่ระดับพลเอก...ตำแหน่ง รองฯ ขอไม่บอกทัพไหน บอกใบ้ได้แต่ว่าสมัยที่ชวนเป็นนายกฯ...เป็นพระเก๊ง่ายๆ ระดับไม่ต้องเข้าแว่น...
แล้วก็ทำนายชะตา...ของท่านได้ว่า ท่านไต่ไปไม่ถึง...
กระบวนการสรรหาพระเครื่องใส่คอ...ผมใช้เป็นเครื่องวัดภูมิปัญญา...ถ้าผ่าน 18 มงกุฎวงการพระเครื่อง รู้จักเซียนตัวจริงหาพระแท้ขึ้นคอได้ ผมถือว่าสอบผ่าน...
การมองคนออก ใช้คนเป็น เป็นประเด็นเดียวกับการชิงชัย ไปสู่เก้าอี้ใหญ่
เซียนพระตัวจริงนั้น...ทุกคนรู้อยู่กับใจ... เฟอร์นิเจอร์แต่งตัวคน และสารพันเรื่องเล่าเป็นเรื่องปลีกย่อย พระจะแท้หรือไม่ สำคัญที่ “องค์พระ”
สมมตินะครับ พระสมเด็จฟอร์มวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ องค์ในคอลัมน์ พิมพ์ทรงถูกต้องทุกเส้นสาย เนื้อหา และธรรมชาติครบเครื่อง เลี่ยม พลาสติก วางขายอยู่ในแผงริมถนน สภาพแวดล้อมนี้ชี้ว่า นี่คือพระสมเด็จเก๊ เจ้าของก็บอกตามฐานะ...ราคาระดับร้อย
มีคนรักพระไม่น้อยสมัยคุณถวัลย์ คีรีวัตร (เล่นหนังเป็นตัวผู้ร้าย) เขียนคอลัมน์วิจารณ์วงการพระเครื่อง สามสี่สิบปีที่แล้ว ใช้คำบาดหัวใจว่า “เศรษฐีหน้าโง่” คนพวกนี้เล่นพระด้วยหู พอได้ยินคำว่าพระหลักแสน เซียนใหญ่ถือ ก็หูผึ่ง
แต่ถ้าเป็นพระในแผงเหมาร้อย...คนเล่นพระพวกนี้ จะไม่เหลือบดู เสียสายตา เสียเวลา
แต่กับคนเป็นพระจริง...เขาไม่สนใจถ้าพิมพ์ถูก เนื้อใช่...เขาก็คว้าไว้ทันที ถูกแพงเป็นเรื่องของวาสนาแต่ละคนที่ไม่เท่ากัน
เข้าเรื่องมาพิจารณา สมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่ องค์ในคอลัมน์นี้ต่อไป...ดูในคอลัมน์หนังสือพิมพ์ เป็นภาพขาวดำ ไม่สะใจ ผมอยากให้เปิดดูภาพสีในไทยรัฐออนไลน์ แว่บแรกที่เห็น “องค์รวม” ผิวแป้งโรยพิมพ์ขาวนุ่มซึ้งตา...
...
พื้นผนังไม่ถึงกับแน่นตึงเรียบ เห็นรูพรุนปลายเข็มบ้าง แต่ที่ดูสง่ากระจ่างใจ คือเม็ดปูนขาว ก้อนใหญ่ ที่ฐานชั้นหนึ่ง และเม็ดย่อมที่หัวฐานชั้นสาม
คนรักพระสมเด็จเรียนรู้กันมาแล้ว หนึ่งในมวลสารสำคัญ...“ก้อนขาว” ก้อนขาวเล็กเบียดชิดสนิทกับเนื้อ...พระแท้มีพระปลอมทำง่าย แต่ก้อนขาวใหญ่ที่เหมือนจมอยู่ในหลุมร่องแบบหลวมๆ
นี่คือหลักฐานสำคัญ ยืนยันการเป็นพระสมเด็จวัดระฆังแท้
ที่จริงองค์นี้ ยังมี “ก้อนขาว” ส่องแว่นให้ดี จะเห็นอีกหลายก้อน
ส่วนนูนหนาที่เป็นองค์พระ ผิวแป้งถูกจับต้อง บางลงบ้าง เห็นประกายหนั่นเนื้อในสีเหลืองอ่อน คนเป็นพระรู้ดี ต้องรักษาสภาพเดิมๆอย่างนี้เอาไว้ อย่าเผลอไปจับต้องหรือลูบไล้หนักมือ
เผลอถูกสีผิวเนื้อที่นุ่มซึ้งดึงดูดใจ จนเกือบลืมถูกเส้นสายลายพิมพ์ องค์นี้มีร่องกลางอก ยืนยันการติดพิมพ์ลึก องค์หนึ่งที่พบน้อย...ภาพรวมทั้งองค์พระ รวมเส้นซุ้มเข้ามาตรฐานสมเด็จวัดระฆังพิมพ์ใหญ่แท้
ใครที่เคร่ง...ตำหนิลับ...ค่อยๆ ไล่เรียงก็อาจพบครบ 11 ข้อ... ข้อไหนบ้าง บอกไปบ่อยๆแล้ว คนบอกก็เบื่อ
พลิกด้านหลัง...ดูผิวเผิน “เรียบ” ดูพิศๆ ไม่เรียบ มีหลุมร่องเล็กใหญ่ กระทั่งรอยปูไต่ ขอบไม่เรียบคมกริบ มีรอยปริร่อยน้อยๆแต่ก็สมเหตุสมผลกับสภาพพระ ทีี่ผ่านการจับต้องน้อย
รวมความสวยสะอาด ดึงดูดใจ ไปทั้งด้านหน้าด้านหลัง นี่ถ้าเป็นพระมือใหญ่ในวงการ องค์นี้ผมให้คะแนนสูงกว่าองค์ที่คุยว่าร้อยล้าน
กลับมาหาสถานการณ์จริง...เจ้าขององค์นี้ ชื่อชั้นไม่ธรรมดา เพื่อนๆแถวสระบุรี เรียก ปลัดเสฏฐวุฒิ นาคทั่ง ตอนเจอผม เขียนตำแหน่ง “นายกสมาคมพระเครื่องยอดนิยมแห่งสยาม” ท้ายชื่อ ทำเอาผมตกใจ
ขอเล่นมุกยั่ว “นี่ วัดระฆังพิมพ์ใหญ่องค์นายกฯ” ตบท้าย ให้เข้าบรรยากาศร่ำลาสงกรานต์.
พลายชุมพล