ทำเอาชาวโซเชียลขนลุกกันเลยทีเดียว เมื่อนักร้องหนุ่ม เจมส์ เรืองศักดิ์ ลอยชูศักดิ์ โพสต์ข้อความ “ผู้รอดชีวิตจากเครื่องบินตกที่อินเดีย เขานั่งที่นั่งหมายเลขเดียวกับผม คือ 11 A #ขนลุก” หลังได้ดูข่าวเหตุเครื่องบินโบอิ้ง 787-8 ดรีมไลเนอร์ เที่ยวบิน AI 171 ของสายการบินแอร์อินเดีย ที่จะบินไปยังกรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ ตกที่เมืองอาห์เมดาบัด รัฐคุชราต ประเทศอินเดีย
จากเหตุการณ์ดังกล่าวทำให้มีผู้เสียชีวิตเกือบทั้งลำ แต่มีผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียวคือ นายราเมช วิศวาศกุมาร์ (Ramesh Viswashkumar) ซึ่งเป็นชายหนุ่มชาวสหราชอาณาจักร 1 ราย โดยนั่งอยู่ที่เบาะหมายเลข 11A เช่นกัน ไทยรัฐบันเทิงขอย้อนเหตุการณ์ที่ เจมส์ เรืองศักดิ์ รอดชีวิตจากเหตุเครื่องบินตกที่ จ.สุราษฎร์ธานี เมื่อปี 2541 จนได้รับฉายาว่า "เจมส์กระดูกเหล็ก"
...
- เมื่อวันศุกร์ที่ 11 ธ.ค. 2541 เกิดเหตุการณ์เครื่องบินแอร์บัส เอ 310-300 เที่ยวบินที่ TG 261 ของสายการบินไทย มุ่งหน้าจากกรุงเทพฯ ไปยัง จ.สุราษฎร์ธานี พุ่งตกลงไปในป่ายาง ห่างออกไป 2 ไมล์ทางตะวันตกเฉียงใต้ของท่าอากาศยาน มีผู้เสียชีวิต 101 คน และได้รับบาดเจ็บ 45 คน
- ส่วนสาเหตุที่ทำให้เกิดเหตุการณ์นี้ เนื่องจากตอนที่เครื่องบินเริ่มลดระดับลงสู่ท่าอากาศยานสุราษฎร์ธานี สภาพอากาศมีฝนตกหนักและทัศนวิสัยไม่ดี เนื่องจากพายุดีเปรสชัน “จิล” นักบินพยายามนำเครื่องลงจอดถึง 2 ครั้งแต่ไม่สำเร็จ ในครั้งที่ 3 เครื่องยนต์เกิดชะงัก ทำให้เครื่องบินตกกระแทกพื้น เครื่องเสียหลัก หางเครื่องฟาดหอบังคับการบินบางส่วน เครื่องเสียการทรงตัวพุ่งตกลงไปในป่ายาง
- ในเหตุการณ์นี้มีผู้เสียชีวิตที่เป็นคนดังทั้ง ดร.ธวัช วิชัยดิษฐ เลขาธิการนายกรัฐมนตรี และ สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดสุราษฎร์ธานี และภริยา, นายแพทย์ โกวิท วระพงษ์สิทธิกุล ผู้อำนวยการโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราช ฉวาง และแพทย์ชนบทดีเด่น ประจำปี 2541, นางศิริรัตน์ ศรีเทพ น้องสาวนายสุเทพ เทือกสุบรรณ แต่นักร้องหนุ่ม เจมส์ เรืองศักดิ์ ที่เดินทางไปเล่นคอนเสิร์ตที่ จ.สุราษฎร์ธานี กลับรอดตายอย่างปาฏิหาริย์
- เจมส์เคยเล่าถึงนาทีชีวิตตอนอยู่บนเครื่องบินก่อนเกิดเหตุการณ์ว่า ตอนเครื่องบินบินวน ทุกคนก็ยังไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไร พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินก็ปกติ แต่พอบินวนรอบ 2 ก็มีเสียงคนร้อง มีเสียงโทรศัพท์ แต่พอเริ่มไถลก็มีเสียงกรี๊ด เสียงโหยหวนเหมือนกับเสียงเด็ก
- เจมส์บอกว่าส่วนตัวเชื่อว่ามีสิ่งที่มาช่วย ด้วยความเคารพและบูชาพระพิฆเนศ เป็นสิ่งที่ตอบไม่ได้ว่าบังเอิญหรืออะไร ตอนมีคนมาช่วยชีวิตตอนนั้นเหมือนเราจะไปแล้ว แต่มีคนมาเรียกให้ตื่นก็เลยลืมตา...
นอกจากนี้ เจมส์ เคยโพสต์เล่าเมื่อถึงวันครบรอบ 24 ปีเครื่องบินตก เมื่อ 11 ธ.ค. 2565 โดยบอกว่า
- ฉันใช้ชีวิตที่สองมา 24 ปีเเล้วเหรอเนี่ย! คืนวันศุกร์ 11 ธค 2541 (1998) … วันนี้เมื่อ 24 ปีก่อน ได้เกิดเหตุการณ์อันนำมาสู่ความสูญเสียอย่างมหาศาลอีกครั้งของคนไทย เที่ยวบินที่นำพาผม พร้อมผู้โดยสารและลูกเรือจำนวน 145 ท่านจากดอนเมือง ไปปลายทางที่สุราษฏร์ธานี … แต่หลายท่านไม่ได้มีชีวิตกลับบ้าน
- 24 ปีที่ผ่านมา ผมใช้เวลากว่า 10ปี ในการทนทุกข์ทรมานทุกครั้งเวลาขึ้นเครื่องบิน ทั้งพึ่งยาจากเเพทย์ ทั้งพึ่งทางธรรมมะ หรือทางความเชื่อทุกเเบบที่จะทำให้ตนเองดีขึ้น … ถึงแม้ว่าตัวผมเองจะเชื่อมั่นในสถิติความปลอดภัยของเครื่องบิน และผมเองไม่เคยลดความเชื่อมั่นในการบินไทยที่เป็นสายการบินที่ปลอดภัยและดีที่สุดในใจผมเสมอ (ทุกวันนี้ผมบินต่างประเทศ ผมเลือกเเต่การบินไทย ผมจ่ายเงินเองนะไม่ได้บินฟรีอย่างที่ลือกัน)
...
- แต่ 10 ปีแรก ผมอยู่ด้วยความทรมานทุกครั้งที่มีเหตุต้องขึ้นเครื่องบิน … เหงื่อจะออกเต็ม 2 ฝ่ามือ หัวใจจะเต้นไม่เป็นปกติ การหายใจก็ไม่สะดวกสบาย ทั้งๆที่อากาศในเครื่องบินสะดวกสบาย เวลาขึ้นเครื่องบิน ใครที่เดินทางไปกับผมจะทราบดีว่า ตลอดเวลาบนเครื่องผมจะไม่คุยกับใครเลย หน้าต้องจ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง ห้ามใครมาปิดหน้าต่าง และผมต้องนั่งติดหน้าต่างเสมอ จ้องมองตลอดทั้งชั่วโมงที่ต้องบิน ตาแทบไม่กระพริบ เพื่อให้ชัวร์ว่าข้างนอกปลอดภัยดี
- และหากมองออกไปแล้วเห็นเมฆดำ หรือเกิดฟ้าฝนระหว่างที่เครื่องบินอยู่ นั่นคือนรกของผมเลยครับ ในขณะที่ทุกคนในลำนั่งกันอย่างปกติดี แต่ผมจะอยู่ไม่สุข มันจะรู้สึกเเย่มากๆครับ เกินจะบรรยายออกมาเป็นตัวหนังสือ เพราะภาพเดิม เสียงเดิมๆ กลิ่นเดิมๆ หรือเเม้แต่รสชาติเดิมของน้ำในบึงที่เกิดเหตุคืนนั้น มันจะกลับมาหมด มันเป็นความรู้สึกที่เเย่เกินสาธยาย หลายครั้งที่ผมอยากร้องไห้ออกมาดังๆบนเครื่องบิน แต่ด้วยเป็นเจมส์ เรืองศักดิ์ ผู้ชายตัวสูงใหญ่เกือบ 2 เมตร เเละเป็นที่รู้จักของทุกคนบนนั้น ผมอายครับ ก็ต้องอดทนกันไปครับ
- 10 ปีแรกกับความทรมาน 10 ปีที่สอง ผมอยู่กับอาการที่ดีขึ้น ดีวัน ดีคืน ด้วยความเข้าใจในชีวิตที่มากขึ้น และที่สำคัญได้ผมได้พบกับภรรยา (ครูก้อย) ที่เธออยู่เคียงข้างและให้กำลังใจผม คอยบีบมือผม ปลอบใจ โอบกอด เวลาที่มีอาการ จนถึงวันนี้ที่ผมคิดว่าผมหายเป็นคนเกือบปกติ ผมคิดว่าน่าจะ 97-98% แล้วนะ อีก 2% มันจะมีอาการเมื่อเครื่องลดระดับอย่างรวดรวดเเละเป็นเวลานานเกิน 10 วิ ซึ่งผมเคยเจอแค่ครั้งเดียว
...
- ทุกวันนี้ชีวิตผมมีความสุขมากครับ ทุกอย่างมันเติมเต็มทุกบทบาทของชีวิต มันดีมากอย่างที่ไม่เคยดีขนาดนี้มาก่อน ทั้งข้างในคือความคิด และข้างนอกคือความสัมพันธ์ ครอบครัวและชีวิตความเป็นอยู่ …
- ผมบอกภรรยาเสมอว่า ทุกวันนี้ไม่รู้จะเอาเวลาไหนไปมีความทุกข์เพราะความสุขที่มีอยู่ตรงหน้าทุกวันนี้มันยังใช้ไม่ทันเลยจริงๆ แต่ละวันอยากมีเวลาเพิ่มเพราะใช้ความสุขไม่ทันจริงๆ หรืออาจเป็นเพราะผมเคยผ่านเรื่องราวแบบนี้มาด้วยมั้ง ผมถึงรู้ซึ้งถึงคุณค่าของเวลาและการมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขมากว่าปกติ
- ขออุทิศส่วนกุศลและรำลึกถึง 101 ชีวิต ที่กลับไปไม่ถึงบ้านในวันนั้น 11 ธ.ค. 2565 (2022) เรืองศักดิ์ ลอยชูศักดิ์ James
คลิกเพื่ออ่าน ข่าวบันเทิง เพิ่มเติม