หลังจากที่อดีตพระเอกดัง เมฆ วินัย ไกรบุตร ได้จากไปอย่างสงบ เมื่อคืนวันที่ 20 มีนาคม 2567 เวลา 23.49 น. ที่ผ่านมา จากภาวะความดันตก ติดเชื้อในกระแสเลือด กระทั่งหัวใจหยุดเต้นและเสียชีวิตในที่สุด
ทางครอบครัวได้จัดพิธีบำเพ็ญกุศลขึ้นที่ศาลา 10 วัดศิริพงษ์ธรรมนิมิต ซึ่งในวันนี้ก็เป็นคืนที่ 2 ที่ทำพิธีบำเพ็ญกุศล และบรรยากาศภายในงานเต็มไปด้วยความโศกเศร้า เพื่อนๆ ทั้งในและนอกวงการบันเทิง ต่างทยอยมาร่วมงานอย่างต่อเนื่อง ภรรยาและลูกๆ ทั้ง 3 คนก็มาช่วยต้อนรับแขกที่มาร่วมงาน
หลังจากเสร็จพิธีบำเพ็ญกุศล เอ๋ อรชัญญาช์ ภรรยา เมฆ วินัย ก็ได้ให้สัมภาษณ์กับนักข่าวว่า
ถามว่าพี่เมฆมาหามั้ย คิดถึงอยากเจอเขา เรียกเขาทุกวัน อยากเห็นเขา แต่เขาไม่มาให้เห็น มาแค่ให้รู้ว่ามีกลิ่น รู้ว่าเขาอยู่ข้างๆ อยู่ใกล้ๆ รู้ว่าเขาห่วงลูก
เขาไปหาเพื่อนรอบตัวทุกคนเลย เห็นมาดีทุกคน เขาบอกไม่ต้องห่วงเขาแล้ว เขาไปสบายแล้ว ถ้าใครทักเขาว่าไม่มาเลยนะ เขาก็จะให้เห็น
อย่างเหตุการณ์ล่าสุดวันนี้ เอ๋วางโทรศัพท์ไว้ ไม่ได้แตะเลย เพราะเราอยู่กับคนในครอบครัวพี่เมฆ ทุกคนก็เห็นโทรศัพท์ดังขึ้นมา ก็เข้าใจว่าพี่มุกที่เป็นช่างแต่งหน้าของพี่เมฆโทรเข้ามา พี่มุกบอก เปล่า น้องเอ๋เป็นคนโทรเข้ามา เอ๋ก็บอกไม่ได้จับโทรศัพท์เลย แล้วพอดูเวลา เขาก็คิดว่าหรือพี่เมฆจะเรียกพี่ไปวัด ให้พี่ไปช่วยเลยโทรหาพี่มุก กดโทรออกเอง ทุกคนก็ตกใจเพราะว่าเราไม่ได้แตะเลย
...
ตอนที่เราเรียกพี่เมฆมาหา รู้ว่าเขามา จำกลิ่นเขาได้ เพราะเราดูแลเขามาตลอด มาเป็นกลิ่น เอ๋อยากเห็นเขามาแบบเป็นตัว ถ้าฝันก็อยากกอด อยากสัมผัสเขา คิดถึงเขา
ลูกๆ ก็มีน้องเมิร์ช ที่เขาบอกว่า ปะป๊ามา เมื่อวานเขานั่งร้องไห้อยู่เกือบนาที เอ๋ก็อัดคลิปเอาไว้ เขาก้มหน้าไม่พูด สักพักให้อาเขาถามว่า น้องเป็นอะไร เขาบอกปะป๊าบอกว่าให้เอาสำลีออก ปะป๊าเจ็บ (ร้องไห้) ก็อยากให้เขามาบอกกับตัวเอง ไม่อยากให้ผ่านใคร (ร้องไห้) อยากเห็นเขาสบายจริงๆ ให้เห็นกับตา เราก็ตกใจ เพราะน้องเมิร์สบอกกับน้องพี่เมฆ ว่าปะป๊าเจ็บ แต่มันเอาสำลีออกไม่ได้เพราะพี่เมฆไม่ได้ฉีดฟอร์มาลีน
เมื่อคืนมันเหมือนเสียงเขามาบอกว่านอนได้แล้ว นอนพักผ่อนกับลูก เมื่อวานเป็นคืนแรกที่เอ๋หลับ ไปนอนเตียงเขา เตียงที่เขานอนก่อนจะไป เพิ่งซื้อมาเพราะเป็นเตียงคนไข้แต่ว่าออกแบบให้มันเหมือนเตียงปกติ เพิ่งซื้อมาได้ 2 วัน แล้วเขาก็นอนเตียงนี้เป็นเตียงสุดท้ายก่อนเขาไป ทุกคนก็ถามขายมั้ย เราไม่ขาย จะนอนเตียงนี้แหละ มันก็ยากกว่าจะข่มตานอนได้ ตั้งแต่ที่เขาเข้าโรงพยาบาลแล้ว
ลูกๆ ยังคิดถึงพ่อ เขาก็จะร้องไห้ เอ๋ก็จะบอกลูกให้เข้มแข็ง เราก็พยายามทำตัวอย่างให้ลูกเห็นว่าชีวิตมันก็ต้องสู้ต่อไป เขาก็ต้องพยายามทำตามฝันที่พ่อวางให้เขา ถ้าพี่เมฆเห็นเอ๋ร้องไห้เขาก็อาจจะห่วง ปกติเขาจะพูดเสมอว่าไม่อยากเห็นเอ๋ร้องไห้ เราพยายามแล้ว
...
