ไม่ค่อยได้มาออกรายการเท่าไร แต่ล่าสุด คุณแม่นกน้อย อุไรพร วันนี้ควงเหลนสาว น้องแป้ง ณัฐธิดา ดีกรีทายาทเสียงอีสานรุ่นใหม่ มาเปิดใจหลังสูญเสียคู่ชีวิตเสาหลัก พ่อหลอด หัวหน้าวงเสียงอิสานไปอย่างไม่มีวันกลับ ผ่านทางรายการ คุยแซ่บShow ช่องOne31 ที่มี เบนซ์ พรชิตา และ หนิง ปณิตา เป็นพิธีกรดำเนินรายการ
สูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักและเสาหลักไป 3 เดือนกว่าๆ คือคุณพ่อหลอด ตอนนี้เป็นอย่างไรบ้าง?
นกน้อย : มันเกิดขึ้นไวมากเหมือนฝัน คุณพ่อเขาป่วยนาน แต่แม่ไม่ได้ทำใจไว้ การรักษาก็หวังปาฏิหาริย์มาก ตอนนี้ยังเคว้งอยู่ เวิ้งว้างมากในความรู้สึก ยังกอดรูปคุณพ่อนอน วันที่ 21 จะครบ 100 วันคุณพ่อ ท่านตายจริงแล้ว เราเชื่อแล้ว เอฟซีแฟนเพลงก็ปลอบใจเราว่าให้แม่คิดว่าพ่อไปเมืองนอกนะ พ่อคงไม่ได้ไปเมืองนอกหรอก เพราะคนๆ นึงหายไปจากบ้านและเหลือเถ้ากระดูกไว้ให้เรา
แม่บอกเอฟซีกับทุกคนว่ากลางคืนนอนฝันถึงพ่อทุกคืน?
นกน้อย : ค่ะ ฝัน และเชื่อว่าพ่อก็ยังอยู่กับเราตลอด ก่อนที่ท่านจากไป ท่านก็ห่วงเรามาก ห่วงแม่ ห่วงน้องแป้ง เพราะเป็นผู้หญิง จะอยู่ยังไงโดยไม่มีพ่อ เขายังถามเลยว่าจะทำวงต่อไหม
...
แม่ฝันถึงพ่อว่ายังไง?
นกน้อย : ก่อนท่านตาย แม่ฝัน แม่ตีความหมายว่าน่าจะเป็นยมทูตมารับแม่กับพ่อ แต่พ่อไปก่อน เราเดินทางไปด้วยกันแล้วหลงทาง พ่อไปก่อน แล้วมีเหมือนทหารกลับมารับแม่ ยังไงแม่ก็ต้องได้ไปกับพ่ออยู่แล้ว แม่ก็เลยขอว่าอย่าเพิ่งเอาแม่ไปตอนนี้เลย เพราะลูกๆ เสียงอิสานยังไม่แข็งแรง มีน้องคนนึงจำได้ว่าจำได้ว่านี่เป็นแม่นกน้อย อุไรพร เป็นเอฟซีของท่าน ให้แม่ร้องเพลง แล้วทุกคนก็บอกว่าให้เอาพ่อไปก่อน อันนั้นเป็นความฝันก่อนพ่อเสีย พอพ่อเสียก็ฝันว่าพ่อกลับมารับแม่ ท่านไม่ไว้ใจว่าใครจะเป็นคนดูแล
เคยเล่าให้น้องแป้งฟัง?
แป้ง : ก็เล่าตลอด หนูกับพ่อใหญ่ แม่ใหญ่ อยู่ด้วยกันตั้งแต่เด็กๆ พอไม่มีพ่อใหญ่แล้ว บ้านก็เงียบเหงา จากที่เคยมีเสียงหัวเราะ เพราะพ่อเป็นคนอารมณ์ดี ชอบหยอก ก็รู้สึกเหงามากๆ ค่ะ
นกน้อย : ตอนนี้รู้แล้วว่าไม่ใช่ความฝัน มันเกิดขึ้นจริง แฟนคลับบางคนยังโทร. มาทักทายว่าให้พ่อหายไวๆ เขาก็เข้าใจว่าเสียงอิสานสร้างคอนเทนต์อะไรเสียอีก ก็อยากบอกแฟนเพลงว่าพ่อตายแล้วจริงๆ ทุกครั้งพ่อหลอดเข้า รพ. ก็วิกฤติทุกครั้ง แต่พ่อรอดได้ทุกครั้ง จนครั้งที่สามที่ส่งพ่อหลอดเข้า รพ. ทุกคนก็เข้าใจว่ายังไงพ่อหลอดก็หาย
หลายคนเข้าใจว่าพ่อหลอดหายป่วยแล้ว?
นกน้อย : แม่ก็หวังปาฏิหาริย์ เข้า รพ.รอบนี้ พ่อบอกแม่ว่าให้แม่ไปไหว้ บนบานศาลกล่าวที่ไหนก็ได้ ขอให้พ่อหายเพราะแม่มาออกรายการรอบก่อน ทางรายการคุยแซ่บโชว์พูดถึงคุณพ่อ บอกว่าถ้าแม่ได้กลับมาอีก พ่อต้องได้กลับมาด้วย ท่านก็บอกว่าพ่ออยากเดินได้ พ่ออยากไป
รายการนี้พ่อบอกว่าพ่อชอบมาก พออยากมา แต่มาไม่ทัน?
นกน้อย : ใช่ค่ะ อยากบอกพ่อว่าแม่มาเป็นตัวแทนของพ่อแล้วที่ได้มาออกรายการนี้กับเหลน ทุกครั้งที่เข้า รพ. แม่เอง ทุกคน ก็มีความหวังว่าต้องมีปาฏิหาริย์
แต่ครั้งสุดท้ายทำให้แม่เชื่อว่าปาฏิหาริย์ไม่มีอีกแล้ว?
นกน้อย : ปาฏิหาริย์ไม่มี เป็นรอบที่สาม ซึ่งคุณพ่อท่านดื้อมาก ไม่อยากไปหาหมอ ในรอบนี้ก็หนักมาก คุณพ่อเส้นเลือดตีบ เส้นเลือดอุดตัน ต้องบอลลูนเส้นเลือด เบาหวานตัดเท้าก่อน ใส่ขวดลวดที่ขาเพราะแผลติดเชื้อ พ่ออาการดีขึ้นก็ต้องตัดขึ้นไปอีก เพิ่งบอลลูนหัวใจได้เส้นเดียว ติดเชื้อในกระแสเลือด มันมาหมด เบาหวาน ความดัน ไตวาย มารวมกันเลย แม่อึ้ง แม่จุกตอนคุณหมอถามแม่ หมอท่านรักษาก็ต้องรู้อาการพ่อ เขาถามว่าถ้าพ่อหัวใจหยุดเต้น จะให้ปั๊มหัวใจไหม แม่งง พ่อมาถึงจุดนี้แล้ว การรักษาเราก็คาดหวังว่าจะหาย
แม่ตอบคุณหมอว่าอย่างไร?
นกน้อย : แม่ถามคุณหมอก่อน ตอนแรกแม่บอกให้ปั๊มหัวใจ แล้วถามว่าคุณพ่อจะอยู่กับเรากี่วัน กี่อาทิตย์ กี่เดือน กี่ปีหมอตอบว่าคุณพ่อหัวใจพร้อมหยุดเต้นทุกนาที แม่ก็เลยบอกว่างั้นไม่ปั๊มหัวใจ ไม่ยื้อ เพราะคุณพ่อร้องไห้ตลอดบอกว่าพาพ่อกลับบ้าน อยากกลับไปตายบ้าน ไม่อยากตายที่ รพ.
น้องแป้งอยู่กับคุณแม่ด้วยไหมตอนคุณพ่อสั่งแบบนั้น?
...
แป้ง : หนูไม่ได้อยู่เลยค่ะ เป็นช่วงเดินสายการแสดง หนูต้องอยู่ที่วง แม่ต้องดูแลคุณพ่อ หนูก็ต้องดูแลลูกน้องที่วง ไม่ได้มาดแลใกล้ชิด แต่โทร. หากันตลอด มีไปเยี่ยมอยู่รอบนึงค่ะ ก่อนคุณพ่อจากไป
มีสั่งเสียกับน้องแป้งไหม?
แป้ง : เคยพูดไว้เรื่องทำวง บริหารคน เหมือนให้คำสอน ให้หลักการใช้ชีวิตแก่เรา การดูแลคนเยอะๆ ต้องทำเป็นระแบบแบบนี้นะ พ่อห่วงวงมากๆ
ห่วงลูกหลานที่อยู่ข้างหลังอีกหลายคน?
นกน้อย : ช่วงคุณพ่อไม่สบาย รักษาอาการยาว ช่วงโควิดด้วย โควิดก็ไม่ได้หยุดงาน 300-400 ชีวิต ทุกคนก็รออย่างมีความหวัง ไม่กลับบ้าน ซ้อมรองาน แต่มันก็ยาว ตอนนั้น 300 กว่าชีวิต อยู่ในความดูแลของพ่อหลอด ในสถานการณ์โควิด พ่อก็รักษาตัวด้วย
ก็กระทบหนักที่สุดกับวง?
นกน้อย : หนักที่สุดจนแอบคุยกับพ่อสองคน ลูกๆ ไม่รู้ ที่ออกมาประกาศขายบ้านตองห้า ลูกๆ ก็ไม่ไปไหน เราไป รพ. พ่อถามว่าระหว่างบ้านตองห้ากับเสียงอิสาน ถ้าพ่อให้เลือก แม่จะเลือกอะไร ระหว่างขายบ้านเพื่อยื้อลมหายใจพ่อและวง กับเลือกวง แม่เลือกไม่ยุบวง แต่ขายบ้านตองห้า คุณพ่อก็อนุญาต เพราะบ้านตองห้าเป็นตำนานที่คุณพ่อสร้าง ณ ตอนนั้นไม่ได้บอกใครเลย ลูกๆ ทุกคนพอรู้ก็ตกใจ วันที่สูญเสียพ่อหลอด แม่อยู่กับคุณพ่อ น้องแป้งทำงาน
ได้คุยกับคุณพ่อครั้งสุดท้ายไหม?
แป้ง : หลังได้ไปเยี่ยมที่ รพ. รอบนั้น หนูก็ไม่ได้ไปอีกเลย ทีนี้ช่วงนั้นเป็นช่วงก่อนสงกรานต์ เดินสายคอนเสิร์ตทุกวันไม่ได้พัก ได้แต่โทร. ถามข่าวกัน เพราะได้ข่าวว่าแม่ใหญ่จะพาพ่อใหญ่กลับบ้าน ในใจหนูก็คิดว่าต้องมีปาฏิหาริย์แน่นอนพ่อใหญ่ต้องรอให้ลูกหลานกลับไปหา แต่สุดท้ายแล้ว ก็ไม่ทันค่ะ วันนั้นเลยได้วิดีโอคอลดูใจพ่อครั้งสุดท้าย
...
นกน้อย : วันที่ 11 กลับบ้าน วันที่ 12 ท่านก็จาก
แป้ง : ตอนนั้นท่านพูดไม่ได้แล้ว แต่คิดว่าท่านรับรู้ได้ ได้วิดีโอคอล และพูดครั้งสุดท้ายว่าพ่อใหญ่ไม่ต้องเป็นห่วง หนูจะดูแลแม่ใหญ่ ดูแลวงอิสานสืบทอดเจตนารมณ์พ่อใหญ่ที่วงเสียงอิสานเป็นจิตวิญญาณของพ่อ หนูจะทำให้ดีที่สุดค่ะ ตอนเดินสายคอนเสิร์ต
ชาวคณะทุกคนก็เห็นคุณพ่อ?
แป้ง : ตอนนั้นหนูอยู่คนเดียวค่ะมันไม่ถึงเวลาแสดง เวลา 5 โมงเย็น ทุกคนก็ทำภารกิจส่วนตัวอยู่
นกน้อย : มันเหมือนเคาต์ดาวน์ ไม่กล้าบอกใคร กลัวลูกๆ เสียขวัญ
แป้ง : พอพูดไม่กี่นาที พ่อก็จากไปค่ะ ช็อกมาก เสียใจมากค่ะ
แป้งก็ต้องขึ้นทำการแสดงต่อ?
แป้ง : ใช่ค่ะ เหมือนเจ้าภาพจ้างไป เป็นงานบุญช่วงสงกรานต์ ก็ประชุมลูกวงว่าตอนนี้พ่อได้จากเราไปแล้วนะ ทุกคนก็เสียใจ ร้องไห้แต่หลังจากนั้นต้องทำงานเหมือนเดิม ต้องปลอบใจกันว่าไม่เป็นไรนะถึงพ่อไม่อยู่ เราก็ต้องทำงาน สร้างความสุขให้คนมาดูเราให้เต็มที่ที่สุด ตอนนั้นเราอยู่ร้อยเอ็ด พ่อกลับบ้านตองห้าที่อุดรฯ จากนั้นอีก 2 วันถึงได้กลับมาช่วงกลางวัน มาเจอแม่ ก็ไม่ได้พูดอะไรกัน กอดกันแล้วก็ร้องไห้
...
นกน้อย : ความรู้สึกแม่ใหญ่ ก็ปลอบใจตัวเองว่าพ่อใหญ่นอนหลับ แต่เวลาผ่านไปเรื่อยๆ พอน้องแป้งกลับมา ในอ้อมกอดที่เราได้กอดใครสักคน คือเหลนของพ่อใหญ่ที่พ่อใหญ่ตั้งความหวังไว้ว่าเธอจะมาสืบสานเสียงอิสาน ทำให้แม่โล่งมาก ก่อนหน้าพ่อใหญ่จะเสีย
มีเรื่องทำให้น้องแป้งเสียใจจนถึงทุกวันนี้?
แป้ง : ณ ตอนนั้นเกิดความไม่เข้าใจกันค่ะ เป็นความน้อยอกน้อยใจของหนูและทางพ่อใหญ่ เป็นเรื่องงานนี่แหละค่ะ ระหว่างหนูและพ่อใหญ่เหมือนความคิดไม่ตรงกันเรื่องการบริหารวง หนูก็คิดว่าเราทำถูกแล้ว หนูอยากทำแบบนี้ทำไมพ่อถึงไม่ให้ทำ เขามีเหตุผลของเขาว่าทำแบบนี้ไม่ได้นะ จนถึงขั้นงอนกัน ไม่คุยกัน หนูก็ไม่คุย พ่อใหญ่ก็ไม่คุยเหมือนกันประมาณเดือนนึง จากนั้นหนูก็กลับมาทบทวน ว่าหนูทำผิดหรือเปล่า เราเป็นเด็กต้องเข้าหาผู้ใหญ่ ต้องขอโทษท่าน
นกน้อย : ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ คนลำบากใจคือแม่ พ่อจะบอกว่าลูกเจ้า เจ้าไม่สอนมัน จริงๆ เขาคนละเจนกัน
แป้ง : เหมือนความคิดไม่ตรงกัน วันนั้นพอกลับจากคอนเสิร์ตก็ขึ้นไปง้อ เขาไม่คุยด้วย เหมือนอยากคุยกับเราแต่วางฟอร์ม หนูก็ถามว่าพ่อใหญ่กินข้าวหรือยัง อยากกินอะไรเดี๋ยวไปซื้อให้ ตอนแรกเหมือนไม่อยากคุย แต่สุดท้ายกลับมาปรับความเข้าใจกันได้ จนวันที่พ่อเข้า รพ. ความรู้สึกน้อยใจก็หายไปหมด เป็นความรู้สึกรักและผูกพัน.
