พุทธวจนะที่ว่า “คนเรามีกรรมเป็นแดนเกิด มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่ตั้งอาศัย มีกรรมเป็นของตน” นั้นช่างเป็น “สัจธรรม” จริงแท้ แน่นอนที่สุด
มี “4 คำในชีวิต” ที่เราต่างพากันละเลยและไม่ค่อยจะเห็นความสำคัญ... “ขอบคุณ-ขอโทษ-ให้อภัย-ให้โอกาส” เป็น 4 คำที่มนุษย์ทุกเราต่างทำได้ง่ายดายและยากเย็นพอๆกัน
อวสานของ “ใต้หล้า” จบลงด้วย “สุขนาฏกรรม” ที่อุ่นล้ำไปด้วย 4 คำนั้นแท้จริง
คนผิดคนโกงคนชั่ว คนที่เลี้ยงลูกด้วยวิธีผิดบาปหยาบช้ามาตลอดชีวิตอย่าง “เปี่ยมยศ-อุษา” ก็ชดใช้เวรกรรมสาหัสไปตามสภาพกรรมเวรที่กร้าวก่อ
ผู้ก่อกรรมสำนึกผิดยอมรับโทษทัณฑ์ ก็กลับมาใช้ชีวิตที่เหลือได้เป็นปกติสุข ผู้ก่อกรรมอำพรางติดสินจ้างรับสินบนอย่าง “สันติ” ก็จำยอมกลับเข้าไปสะสางกรรมในคุกตะรางอีกครั้งอย่างรู้สำนึก
ฉากพีกสุด 2 ฉากในตอนอวสาน คือฉากที่เปี่ยมยศนอนในสภาพสูญเสียขาไปทั้งสองข้างอยู่บนเตียงพยาบาลในสภาพความดันขึ้นสูงจากความทุกข์ทรมาน นั่นคือสภาพ “สำลักกรรม”
กับฉากที่หิรัญทรุดตัวลงนั่งร้องไห้หนักหน่วง กล่าวคำขอโทษกับอาม่าด้วยความรู้สึกสำนึกผิด
เป็น 2 ฉากที่ต้องกราบคารวะหัวใจของนักแสดงทั้งสองเจ็นน์ “ดอม เหตระกูล-ไบรท์ นรภัทร” ที่ฟาดฟัดตัวละครทั้งสองที่เขาสวมบทบาท ได้จมลึกสุดขั้วธรณีกรรมจริงๆ
อีกนานแค่ไหน ที่เราจะมีโอกาสได้สัมผัสลึกกับพุทธวจนะ และคำ 4 คำ สุดแสนดีงามล้ำเลิศประเสริฐชีวิต ในละครโทรทัศน์ “ประเสริฐสร้าง” เช่นนี้กันอีก.
“ดร.ศาสตร์ธนิก จุลมณี”
‘‘แจ๋วริมจอ’’
jaewrimjor@gmail.com
เม้าท์ชัด จัดทุกตอน ติดตามได้ที่ www.thairath.co.th/novel และ Facebook Fanpage : นิยายไทยรัฐ
