การที่หลายฝ่ายออกมาทักท้วงบทข่มขืนในละคร ผู้ผลิตหรือผู้บริหารสถานีก็ควรรับฟังไว้เป็นหนทางแก้ไข จะดีไม่น้อย!!
เรื่องจริงที่พบในปัจจุบันก็คือ ละครหลายเรื่องมีบทที่ว่านี้จริง ไม่ว่าจะเป็นบริบทพระเอกข่มขืนนางเอก หรือพระเอกข่มขืนนางร้าย
ประเด็นนี้ไม่เกี่ยวกับบทเลิฟซีนทั่วไป เพราะผู้ทักท้วงเน้นย้ำไปที่บท “ข่มขืน” ซึ่งสอดคล้องกับบริบทสังคมปัจจุบันในคดีข่มขืน-อนาจารมากมายตามหน้าสื่อ
คล้ายจะตอกย้ำว่า แม้แต่ในละครซึ่งน่าจะเป็นความสนุก ประโลมโลก ยังเอาบาดแผลเรื้อรังของสังคมไทยมาขยายเป็นเรื่องเอนเตอร์เทน!!
“เหยื่อ” ที่ถูกกระทำในคดี “ข่มขืน-อนาจาร” ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคือหญิงสาว ต้องกลายเป็นตราบาปติดตัวไปตลอดชีวิต
บางคนอับอาย ปวดร้าว ไม่กล้าสู้หน้าใคร ถึงขนาดปลิดชีพตัวเองก็มี!!
เห็นด้วยว่าละครแนวแรงๆแบบนี้ จะต้องระมัดระวังเนื้อหาตรงนี้ให้มากกว่าปกติ เพราะการเติมบทข่มขืน-อนาจาร เข้าไป มันย่อมไม่เหมาะสมด้วยประการทั้งปวง
หากมีฉากนี้จริงก็ควรใช้กลวิธีการเล่าเรื่อง ไม่จำเป็นต้องมีการแสดงของตัวละครผ่านออกมาทางหน้าจอ
การออกมาโต้แย้งว่ามันคือส่วนหนึ่งของบทละคร แต่เพราะนี่คือสื่อสาธารณะ จะอย่างไรก็ต้องให้เป็นไปตามกรอบของความถูกต้อง ไม่ใช้ความสะใจของผู้กำกับการแสดงหรือค่ายผู้ผลิตละคร
เชื่อว่าผู้ที่ออกมาทักท้วงต้องการเห็นความสะอาดของละครไทย เป็นความบันเทิงที่ต้องไม่ผสม “ยาพิษ” ป้อนใส่คนดู!!
