เราจะอยู่กันแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ เพราะรัฐบาลท่านให้พวกเราอดทน อยู่กับบ้าน หยุดแพร่เชื้อ เพื่อช่วยชาติ แต่ความอดทนบางครั้งมันก็มีจุดสิ้นสุดเหมือนกัน!!
หลายคนเป็นลูกจ้างรายวัน ขายของ ขับรถรับจ้าง กรรมกรก่อสร้าง เด็กเสิร์ฟ ฯลฯ...
สารพัดอาชีพที่ต้องมาตกงานหรือขาดรายได้เพราะโรคระบาด ตอนนี้ก็ยังไม่มีชื่อได้รับการเยียวยาหลายล้านคน!!
คนที่พอมีเงินเก็บอยู่บ้างเล็กน้อย ตอนนี้ยังพอทนได้ ยังพอเอาเงินบางส่วนมาใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน รอความหวังลมๆแล้งๆ ว่าวิกฤติครั้งนี้คงจะผ่านพ้นไปไม่วันใดก็วันหนึ่ง
แต่ที่อดสงสารไม่ได้ก็ประชาชนรากหญ้าจำนวนมากที่ต้องทนอยู่-ทนอดในขณะนี้ จะเอาชีวิตรอดไปจนกว่าโรคนี้จะหายไปหรือไม่??
เห็นภาพทางทีวีตอนที่ชาวบ้านนับร้อยนับพันกรูกันไปรับเงินบริจาคและอาหารจากผู้ใจบุญแล้ว โดยไม่กลัวจะติดเชื้อ-
แพร่เชื้อแล้ว เชื่อว่าหลายคนถึงกับน้ำตาร่วงแน่นอน
เงินแจกก็ 200, 300, 500 บาทบ้าง คนที่มีอาจจะดูว่าน้อยนิด แต่เข้าใจเถอะว่า เงินแค่นั้นก็มากเพียงพอสำหรับ
ชาวบ้านกลุ่มนี้ จะนำไปต่อชีวิตได้หลายมื้อทีเดียว
ไม่เพียงแต่เหตุการณ์บีบคั้นหัวใจแบบนี้ที่ทะลักทะลายในหลายจังหวัด
แม้แต่ภาพข่าวที่คนตกงาน ไม่มีเงินค่าเช่าห้อง ต้องออกไปเร่ร่อนนอนกันริมถนนบ้าง ป้ายรถเมล์บ้าง และตามที่สาธารณะต่างๆ ก็สลดใจไม่แพ้
ไม่รู้ว่าท่านที่มีอำนาจหน้าที่ดูแลทุกข์โศกของประชาชนในช่วงวิกฤติโควิด
เห็นภาพข่าวตามสื่อแล้วมีความรู้สึกอย่างไร?? กินได้ นอนหลับสบายดีหรือไม่??!!
‘‘แจ๋วริมจอ’’
jaewrimjor@gmail.com
...