“ก็แค่เอาความน่าสงสาร เอาความยากจนของคนชนบทมาหากิน”
นับเป็นประโยคดูหมิ่น เกลียดชังรายการร้องเพลงที่เอานักสู้ชีวิตบ้านนอกมาออกอากาศผ่านชื่อรายการต่างๆ หลายช่อง หลายเวลา
ข้อความข้างต้นนี้ช่างน่าอดสู น่าชิงชังในความคิดของใครบางคนเหลือเกิน เพราะไม่เข้าใจสิ่งที่รายการประเภทนี้นำเสนอ ซึ่งมีประโยชน์มากๆกับผู้ชมรายการ
จะมีความหมายว่าสู้ชีวิต หรือจะปลดหนี้ แต่มันก็คือ “ความจริง” ของคนชนบทยุคนี้ หนี้สินรัดตัวแทบล้มประดาตาย ใครจะเข้าใจหัวอกคนยากจนไปกว่าผู้คิดค้นผลิตรายการ เพื่อสร้างสรรค์และส่งผลตอบแทนผู้ชมรายการโทรทัศน์!!
เราจะเรียกว่า “มันคือความรันทด” ที่ใครก็ไม่อาจเข้าไปช่วยเหลือเขาเหล่านี้ได้เต็มกำลัง...ชีวิตมันทุกข์ระทมจนไม่อาจแบกหน้าไปพึ่งพาใครได้ จริงหรือไม่??
รายการประกวดร้องเพลง โดยมีเนื้อในแห่งความหมาย “คนจน” ร้อยเรียงประโลมด้วยกฎเกณฑ์ กติกา นำไปสู่เงินรางวัล มากบ้าง น้อยบ้าง
แต่มันก็คือ “ความหวัง” บนความ “บันเทิง” ทางจอทีวีที่ไม่อาจปฏิเสธได้ว่า มีแฟนคลับติดตามมากมายมหาศาล พร้อมเป็นกำลังใจและพลังใจให้ผู้แข่งขันก้าวไปสู่เงินรางวัลสูงสุด!!
ความเป็นดราม่าปนเปื้อนชีวิตจริงของผู้แข่งขัน มันตอบโจทย์ได้ชัดเจนว่า เขาเหล่านั้นทุกข์ยากจริง ไม่มีทางเลือกอย่างอื่นมาแจ้งเกิด นอกจากความสามารถด้านเสียงเพลงที่จะมาทำให้ชีวิตดีขึ้นและดีขึ้น
เงิน 2 หรือ 3 หมื่นบาท...หรือจะมากกว่านั้นที่พิชิตฝ่าฟันจากรายการมาได้...อาจจะน้อยกว่าค่าอาหารภัตตาคารหรูของเศรษฐีเพียงมื้อเดียวด้วยซ้ำ
คำหยามเหยียดใดๆนั้น ขอให้รู้เถิดว่า ไม่ระคายความรู้สึกของคนจนหรอก มันอาจแค่น้อยใจ แต่ก็ไม่ได้ทำให้พวกเขาถดถอยที่จะสู้ ไม่ได้ลดทอนพลังแห่งการสู้ชีวิตใดๆเลย
...
คิดเสียว่า...รายการประเภทนี้มีประโยชน์ เป็นความบันเทิงเพื่อพี่น้องคนไทย เข้ามา สร้างสรรค์เสียงเพลง และการแข่งขันที่ยุติธรรม
รางวัลที่นำกลับบ้าน...เติมเต็มความอิ่มสำหรับครอบครัว ต่อชีวิต ปลดหนี้ ยิ่งใหญ่มหาศาล!!
แจ๋วริมจอ
jaewrimjor@gmail.com