วิ่งเข้าสู่วันที่ 4 แล้ว สำหรับ ตูน บอดี้สแลม กับ "โครงการก้าวคนละก้าว เพื่อ 11 โรงพยาบาลทั่วประเทศ" ซึ่งเริ่มต้นจาก อ.เบตง จ.ยะลา ไปจนถึง อ.แม่สาย จ.เชียงราย ตั้งแต่วันที่ 1 พ.ย.- 25 ธ.ค. 2560 รวมระยะทางทั้งสิ้น 2,191 กม. ซึ่งวันนี้เป็นวันที่ 4 แล้ว และในทุกวันตลอดเส้นทางที่ตูนวิ่งผ่าน จะมีพี่น้องชาวใต้ออกมาให้กำลังใจกันเป็นจำนวนมาก ทั้งมอบดอกไม้ ขอถ่ายรูปแบบเซลฟี่ หรือแม้กระทั่งยื่นกีตาร์ให้ตูนเซ็นลายเซ็นลงไปก็มี แต่ตูนเองก็ไม่ได้รำคาญแต่อย่างใด ทำด้วยความเต็มใจเสมอ
แม้จะมีดราม่าเรื่องพวกนี้และเรื่องเงินออกมา แต่ตัวของ ตูน เองก็มองว่า ทำด้วยความบริสุทธิ์ใจ และอยากช่วยเหลือโรงพยาบาลที่ขาดแคลนอุปกรณ์เครื่องมือแพทย์จริงๆ ทุกวันนี้ยอดบริจาคจะทะลุร้อยล้านไปแล้ว แต่ก็ยังไม่เพียงพอต่อความต้องการ เพราะเครื่องมือแพทย์แต่ละชิ้นนั้นก็ไม่ได้ราคาถูกๆ และตัวตูนเองก็ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค กับเสียงคัดค้านของคนบางจำพวก ยังคงก้าวต่อไป
ล่าสุดในเฟซบุ๊กของ Chaichan Baimongkol ซึ่งเป็นครีเอทีฟ และสนิทกับตูน ก็ได้โพสต์ข้อความบรรยายระหว่างวิ่งในวันที่ 3 ถึงแม้ในวันนี้จะวิ่งไม่ได้ตรงตามเป้าที่วางไว้ แต่สิ่งหนึ่งที่เห็นชัดคือ รอยยิ้มของชาวบ้านกับ อาทิวราห์ เซอร์วิส
...
"เมื่อวานนี้เฮียเซอร์วิสคนไปครึ่งอำเภอได้...
ช่วงแรกๆก็ใจหายนะกลัวเฮียไปไม่ไหว
เกิดล้มฟ่ำไป จะอดเที่ยวเชียงรายกันทั้งคณะ
แต่ดูๆไปมันก็ต้องเป็นอย่างนั้นล่ะ
ที่ปลายด้ามขวานของบ้านเรา
ไม่ได้มีข่าวรอยยิ้มและเสียงหัวเราะมานานแล้ว
ผมเห็นเด็กๆวิ่งตามเฮีย
เห็นชาวบ้านออกมาเซลฟี่กะเฮีย
ทั้งๆที่พื้นที่ตรงนั้น ในวันปกติไม่มีใครกล้ายืนอยู่นานๆ
แต่ช่วงนี้เหมือนมีบันนังสตามิวสิคเฟสฯ
ทุกคนดูมีความสุข เป็นทั้งผู้ให้และผู้รับ
เฮียเองก็มีความสุขมากกกกก
เราทำเวลาได้ไม่ดี
เพราะเฮียมีนโยบายเซลฟี่กับทุกสิ่งมีชีวิตที่ขวางหน้า
ก็เลยไม่สามารถจบเซ็ทได้อย่างใจ
ต้องลากสังขารกลับอย่าง loser นิดๆ
ปนหิวข้าวหน่อยๆ
ซึ่งทาง รพ.ยะลาก็ใจดี๊ดี
ชวนทีมก้าวไปกินข้าวรพ.
ใจจริงคิดว่าเรามาช่วยเค้านะ
จะไปกินของเค้าทำไม?
แต่ถามว่าหิวไหม?
เลยจำต้องกล้ำกลืนความหยิ่ง
ทิ้งความยโสเอาไว้ก่อน
กองทัพเดินด้วยท้อง 5555555
ท่ามกลางบรรยากาศชุ่มฉ่ำของฝนเดือน 11
ผมจินตนาการถึงอาหารใต้รสจัดจ้าน
ในบรรยากาศเงียบๆสงบๆของโรงพยาบาล
ดีเหมือนกันนะ...กินข้าวกันนิ่งๆเซนๆ
เฮียจะได้ผ่อนคลาย
ปรากฏว่าตอนลิฟท์เปิด
มีรำวงวงเบ้อเริ่มเล่นกันให้ลั่นฟลอร์ไปหมด
เป็นนัยว่าต้อนรับพี่ตูนแบบไทยๆ
บรรยากาศคือมันส์มาก
ประหนึ่งว่าลูกหลานใครในโรงพยาบาลกำลังจะบวชพระทำขวัญนาค
ผมเดินก้มงุดๆออกมาด้วยความขำ
อะไรมันจะสนุกขนาดนั้น
แต่ก็กลัวจะเงอะๆงะๆทำอะไรไม่ถูก
หันรีหันขวางมองชาวบ้านรำด้วยความเมามันส์ระคนหิว
จากนั้นหันไปมองเฮียด้วยความเป็นห่วง
ว่าเซอร์วิสคนมาครึ่งอำเภอแล้ว
ยังเจอรำวงแบบชุดใหญ่ไฟกระพริบเข้าไปอีก
จะไหวมั๊ยวะ?
ปรากฏว่า เมื่อมองไปทางเฮียตูน
เฮียกะลังรำป้อกับคุณป้าคุณอาอย่างสนุกสนาน
อาทิวราห์ เซอร์วิส อีกแล้ว...
ตอน live ถ้าใครดูจะเห็นว่าพี่ตูนหน้าเหนื่อยๆ แต่พอมีชาวบ้านวิ่งมา หน้าเฮียจะสวมวิญญาณ บานไม่รู้โรยทันที ยิ้มแฉ่งเซอร์วิสพี่น้องอย่างทั่วถึง
คนอะไร? มีความสุขกับการทำเพื่อคนอื่นขนาดนี้
บางครั้งผมยังรู้สึกว่า
อยากให้ตัวเองดีให้ได้ซักครึ่งนึงของเค้า
...
...
...
...
...
...
...
...
...
ครึ่งนึงก้อออออ 1,095.5 กิโลเมตร
เอ่อ...เป็นคนเทาๆแบบเดิมก็ได้
55555555
ด้วยเทคนิคการวิ่งแบบอาทิวราห์เซอร์วิส
ทำให้ผมไม่รู้จริงๆว่าตูนจะวิ่งไปแม่สายทันใน 55 วันหรือเปล่า?
แต่ผมเชื่อว่าตูนจะได้รับเงินบริจาคตามความตั้งใจแน่ๆ
ซึ่งนั่นคือวัตถุประสงค์หลักของพวกเรา
เงินเล็กน้อยจากพวกเราเมื่อเอามารวมกัน
มันจะกลายเป็นเงินก้อนใหญ่ขึ้นมาได้จริงๆ
น้ำใจก็เช่นกัน...
#ก้าวคนละก้าว
#ก้าวคนละก้าวเพื่อ11โรงพยาบาลทั่วประเทศ
#ก้าวนี้เพื่อหมอพยาบาลและเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลทุกคน".
...
...
...