พื้นที่ของตัวเองคืออะไร สำคัญแค่ไหน และทำไมเราต้องมีพื้นที่ของตัวเอง?
เอาจริงๆ ทั่วไปเราอาจไม่ได้รู้สึกอะไรกับคำถามเหล่านี้มากนัก อาจเพราะว่าเราตระหนักรู้ถึงพื้นที่ของตัวเองอยู่เสมอ แต่สำหรับคนที่ไม่เคยรับรู้ หรือไม่เคยมี “พื้นที่” เป็นของตัวเอง อาจจะเป็นคำถามสำคัญ
เอลิโอ เด็กชายกำพร้าในเรื่องนี้ก็คงรู้สึกแบบนี้ เขาเพิ่งผ่านการสูญเสียพ่อและแม่ ครอบครัวที่เขาเคยมีอย่างกะทันหัน การมาอยู่กับ โอลก้า (Zoe Saldana) น้าแท้ๆ ไม่ได้ทำให้เขาอุ่นใจ แต่กลับรู้สึกแปลกแยก และเหงากว่าเดิม จนถึงขั้นอยากหนีออกจากโลก แต่ที่มันแหวกแนวก็คือ เอลิโอ ไม่ได้แค่อยากหนีออกนอกโลกธรรมดา เขาจริงจังถึงขั้นทำทุกทางให้ “เอเลี่ยน” หรือ “มนุษย์ต่างดาว” ลักพาตัวเขาไป!
อะไรทำให้ “เอลิโอ” ต้องคิดเตลิดไปไกลขนาดนั้น?
เราว่าหนังสะท้อนออกมาได้น่าสนใจ แน่นอนล่ะว่าทั้งน้า (โอลก้า) และหลาน (เอลิโอ) ไม่ได้คิดหรือตั้งตัวมาก่อนจะได้มาอยู่ด้วยกัน ต่างคนต่างมีแพลนในชีวิต โดยเฉพาะ โอลก้า ที่ฝันอยากขึ้นยานอวกาศเพื่อสำรวจจักรวาลสักครั้ง แต่โชคชะตาก็ทำให้เธอต้องกลายมาเป็นผู้ปกครองของหลานชายคนเดียวอย่าง เอลิโอ
...
ส่วน เอลิโอ ก็ไม่ได้ทันเตรียมใจ เตรียมตัว จะรับมือความสูญเสีย บวกกับความเป็นเด็ก ที่ยังไม่เข้าใจถึงความเป็นครอบครัว ความเสียใจผลักให้เขากราดเกรี้ยวกับทุกอย่าง คิดว่าตัวเองไม่เป็นที่ต้องการ และคิดว่าต้องหาพื้นที่ หรือสังคมใหม่ที่เขาจะเป็นส่วนหนึ่งได้อย่างเต็มภาคภูมิ
เล่ามาซะยาว ที่จะสื่อสารคือ หนังสะท้อนถึงปัญหาที่เกิดขึ้นได้อย่างเรียบง่าย แต่ตรงไปตรงมา อาจมีโอเว่อร์ไปบ้างที่ เอลิโอ เกิดประชดอยากจะหนีออกนอกโลก แต่สิ่งสำคัญที่ซ่อนอยู่ คือ ปัญหาจะไม่เกิด หรืออย่างน้อยก็ไม่ลุกลามไปไกล ถ้าสองน้าหลานเผชิญหน้าและจับเข่าคุยกันแบบจริงๆ จังๆ
แล้วจักรวาลข้างนอก ทำให้ “เอลิโอ” ได้ค้นพบตัวเอง หรือพื้นที่ของตัวเองไหม?
ในที่สุด เอลิโอ ก็ทำสำเร็จ เขาได้หนีออกจากโลกไปเจอ “เอเลี่ยน” และชุมชนของพวกเขา ซึ่ง เอลิโอ แทบอดใจรอไม่ไหวจะได้เป็นส่วนหนึ่งของที่นั่น แต่เรื่องมันก็ไม่ง่าย เมื่อเขาดันไปเจอตอ!
เราจะไม่บอกว่า “ตอ” ที่ว่าคืออะไร แต่ที่แน่ๆ เพราะอยากกำจัดตอที่ว่าทำให้ เอลิโอ ได้เจอเพื่อนคนแรกของเขา คือ กลอร์ดอน เอเลี่ยนหน้าตาประหลาด รูปร่างเหมือนหนอนน้อย ดูไม่มีพิษภัย ทั้งคู่สนิทกันอย่างรวดเร็ว คงเพราะมีบางอย่างคล้ายกัน คือ ไม่เคยมีพื้นที่เป็นของตัวเอง
ภารกิจกำจัดตอที่ว่า รวมถึงการได้รู้จัก กลอร์ดอน ทำให้ เอลิโอ เรียนรู้อะไรหลายอย่าง ที่เห็นชัดๆ คือ ทั้งเขาและกลอร์ดอน ต่างก็มีชะตาชีวิตที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แม้ทั้งคู่จะพยายามหนีจากโลกของตัวเอง แต่สุดท้ายหนทางแก้ปัญหาที่แท้จริง คือการยอมรับ และเผชิญหน้ากับปัญหาอย่างจริงจัง
...
การยอมรับในสิ่งที่ตัวเองเป็น ทำให้ทั้ง เอลิโอ และ กลอร์ดอน ได้เห็นพื้นที่ของตัวเองเป็นครั้งแรก และได้เรียนรู้ความหมายของการมีพื้นที่ของตัวเองด้วยว่า คือ มันไม่ใช่พื้นที่สำหรับแค่พวกเขา ที่จะได้เป็นตัวของตัวเอง แต่มันหมายรวมถึงครอบครัว หรือคนที่พวกเขารักด้วย เพราะเราทุกคนไม่ได้อยู่คนเดียว “การเป็นที่รัก” ของใครสักคนจึงเป็นเรื่องสำคัญ ทำให้เราไม่โดดเดี่ยว เหมือนอยู่คนเดียวในโลก
...
ส่วนตัวเราว่าหนังไม่ได้หวือหวา แต่เล่าอย่างค่อยเป็นค่อยไป คนดูจะได้เรียนรู้ไปกับ เอลิโอ ถึงการค้นหาตัวตน มิตรภาพที่แท้ และพื้นที่ที่เป็นของตัวเอง แต่เสน่ห์ที่ช่วยให้เรื่องดูสนุก คือ องค์ประกอบอื่นๆ อย่าง ตัวละครเอเลี่ยนหน้าตาประหลาดมากหน้าหลายตา แต่ที่น่าจะตกผู้ชมได้มากที่สุด (รวมทั้งเรา) คือ กลอร์ดอน ตัวละครเพื่อนรักของ เอลิโอ ที่ทำให้เราตกหลุมรักได้ตั้งแต่ฉากแรก
ไม่เพียงเท่านั้น ฉากหลังของเรื่อง ทั้งบนโลกที่เลียนแบบได้เหมือนจริง ส่วนนอกโลกก็ตระการตา และมหัศจรรย์มากๆ ก็เป็นสีสันหนึ่งของเรื่องที่ทำให้การเรียนรู้ไปพร้อมกับ เอลิโอ นั้นไม่น่าเบื่อ
โดยรวมคือ หนังดีอยู่นะ อาจจะไม่เหมาะให้เด็กเล็กดูกันเอง (เพราะจริงๆ เนื้อหาเหมาะกับเด็กโต หรือผู้ใหญ่ แค่มีรูปแบบเป็นแอนิเมชั่นเท่านั้น) แต่เหมาะมากๆ ที่พ่อแม่จะนั่งดูกับลูก พร้อมคำอธิบายถึงเรื่องที่ซับซ้อน และละเอียดอ่อน อย่างการค้นหาตัวตน และการตามหาพื้นที่ของตัวเอง
ถ้าใครเป็นแฟน Disney และ Pixar หรือชอบดูแอนิเมชั่น เรื่องนี้เป็นอีกตัวเลือกที่ดี ยิ่งถ้าชอบเรื่องเอเลี่ยนและสนใจเรื่องจักรวาล ก็อาจจะถูกใจเรื่องนี้ รับรองได้ว่าเรื่องไม่เชย แต่จะน่ารักน่าหยิก โดยเฉพาะเคมีระหว่าง เอลิโอ และ กลอร์ดอน ที่จะทำให้คุณยิ้มไม่หุบ
...
จนกว่าจะพบกันใหม่