หนังสร้างจากเรื่องจริงของคดีสะเทือนโลกเกี่ยวกับสารเคมี “เทฟลอน” (Teflon) หรือที่เรารู้จักกันดีว่าเป็นสารเคลือบกระทะที่ทำให้การทำอาหารเป็นเรื่องไม่ยากเพราะมันจะไม่มีคราบติดกระทะ
เรื่องของกระทะสำคัญไฉน?
น่าจะเป็นเรื่องใกล้ตัวที่คนคาดไม่ถึงเยอะ...ใครจะคิดว่ากระทะ (เคลือบเทฟลอน) ที่เราใช้กันแทบทุกบ้านจะทำให้เกิดเรื่องแบบนี้
หนังเริ่มต้นด้วยคดีปริศนาที่มีคนตายในเมืองเล็กๆ แห่งหนึ่งในสหรัฐอเมริกา ชาวบ้านผู้เสียหายเป็นคนร้องเรียนเรื่องนี้ โดยเลือกไปร้องเรียนกับทนายความ “โรเบิร์ต บิลอตต์” (มาร์ค รัฟฟาโล) ซึ่งเคยมีพื้นเพในเมืองนี้มาก่อน
...
แต่ปัญหาก็คือ “โรเบิร์ต” เป็นทนายความบริษัทกฎหมายที่ดูแลบริษัทคู่กรณีของพวกชาวบ้านอย่าง “ดูปองท์” บริษัทผู้ผลิตสารเคมีมากมายและผลิตภัณฑ์หลายอย่างที่ใช้กันในครัวเรือน
อิทธิพลของ “ดูปองท์” ทำให้ไม่มีใครกล้าหือมาแต่ไหนแต่ไร แต่ไม่ใช่กับ “โรเบิร์ต” ที่ไม่อาจเมินเฉยต่อ “ความอยุติธรรม” ที่เกิดขึ้นได้ ยิ่งเขาได้เห็นการตายของพวกสัตว์และรับรู้อาการป่วยของพวกชาวบ้านก็ทำให้เขาตัดสินใจเป็นกระบอกเสียงแทนพวกเขา
กลับมาที่เรื่องกระทะ...โรเบิร์ตตรวจสอบข้อมูลเป็นลังๆ จนค้นพบว่าสาเหตุของโรคร้ายและการตายอย่างเป็นปริศนาของเหล่าสัตว์ในเมืองเล็กๆ แห่งนั้นเป็นเพราะสารเคมีที่ชื่อว่า “เทฟลอน” หรือสารเคลือบกระทะที่ทุกครัวเรือนยุคนั้นต้องมี และเขาก็ไม่รอช้าจะพิสูจน์เพิ่มจนเกิดเป็นคดีฉาวที่ทาง “ดูปองท์” ต้องจ่ายค่าเสียหายเป็นจำนวนหลายร้อยล้าน
เรื่องมันควรจะจบแค่นี้แต่ “ดูปองท์” ก็ดึงเช็ง หาเรื่องบิดพลิ้วจนคดียืดเยื้อ โรเบิร์ตที่แทบจะสละทุกอย่างในชีวิตทนไม่ได้จึงทุ่มสุดตัวเพื่อจะเรียกร้องความเป็นธรรมคืนมา
...
ในแง่เนื้อหาถือว่าเป็นเรื่องราวที่น่าทึ่งทีเดียว ใครจะอึดจะถึกได้ขนาดนี้ โดยเฉพาะบทบาทของทนายความ “โรเบิร์ต บิลอตต์” ทนายผู้มุ่งมั่นจะแฉคดีฉาวให้โลกรู้นั้น ถือเป็นหนึ่งในบทบาทที่น่าประทับใจของ “มาร์ค รัฟฟาโล” เลยทีเดียว
...
เอาจริงๆ เราว่าเนื้อเรื่องของหนังมีภาษีมากจะได้เข้าชิง เพราะดูท่าจะถูกจริตสายรางวัลอย่างออสการ์หรือลูกโลกทองคำ ซึ่งโดยรวมหนังก็เล่าได้น่าติดตามมาก มีความเป็น thriller fiction มากกว่าความเป็นสารคดีทั้งๆ ที่ก็มี footage จริงผสมอยู่ไม่น้อย
กระนั้นเราว่าปมหรือ conflict เรื่อง “ทุนนิยม” แฉพวกนายทุนใหญ่อย่าง “ดูปองท์” ก็ดูจะอ่อนไปสักนิดเมื่อเทียบกับปมเรื่องอื่นๆ ในยุคนี้ และยิ่งถ้าเทียบกับผู้เข้าชิงเรื่องอื่นๆ ในปีนี้ ก็ไม่น่าแปลกใจนักที่ “Dark Waters” จะยังไม่ได้เข้าชิง
อย่างไรก็ดี หนังเล่าเรื่องได้ดีทีเดียว แม้ว่าทั้งเรื่องจะเต็มไปด้วยภาษาเคมีและกฎหมายยากๆ แต่ก็ร้อยเรียงให้เข้าใจง่าย ที่สำคัญเรารับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดที่เหล่าตัวละครแต่ละตัวประสบ รวมทั้งความกดดันที่ตัวเอกอย่าง “โรเบิร์ต บิลอตต์” (มาร์ค รัฟฟาโล) ได้รับตอนที่คดียังไปไม่ถึงไหน
...
หนังพาเราลุ้นไปเรื่อยๆ กราฟช่วงกลางๆ ถือว่าดีทีเดียว แต่ส่วนตัวคิดว่าตอนจบคงไม่ปังอย่างที่หวัง (เทียบกับ Spotlight หนังแนวเดียวกันที่ตอนจบคนดูสาแก่ใจมาก) เพราะจนถึงบัดนี้...อย่างที่หลายคนทราบกันดีว่าคดีฉาวก็ยังไม่จบ “โรเบิร์ต” ยังต้องทำคดีต่อเพื่อเรียกร้องเงินชดเชยจาก “ดูปองท์” ให้กับเหยื่อของสารเคมีนี้
เอาเป็นว่าสายสร้างจากเรื่องจริงไม่น่าพลาด ส่วนสายอื่นๆ ก็อยากให้ลองดู เผื่อเป็นข้อมูลและอุทาหรณ์ในการดูรายการขายตรง...เพราะบางทีของดีๆ ก็อาจมีอันตรายซ่อนอยู่
โลกนี้ช่างอยู่ยาก ขนาดกระทะยังฆ่าคนได้...เฮ้อ!
มาดามอองทัวร์
@MadamAutuer