มาดูกับมาดาม: “ฮาวทูทิ้ง” เรื่องของคนอยากทิ้งแต่ตัดใจไม่ได้

หนังเล่าดีมาก มีความมินิมอล
แต่ทำเราจุกไปหลายประโยค

แค่ตัวอย่างหนังก็ทำให้เราอยากดูแล้ว เพราะส่วนมากหนังมักเล่าผ่านมุมมองของคนโดนทิ้ง แต่เรื่องนี้กลับกัน...เพราะมันเป็นเรื่องของคน(อยาก)ทิ้ง

ดราม่าอะไรนักหนากับอีแค่คน(อยาก)ทิ้ง?

คนทิ้งคงไม่รู้สึกอะไร...หลายคนน่าจะคิดอย่างนี้ ก่อนเข้าโรงเราก็คิดงี้แหละว่าคนทิ้งส่วนมากก็คงคิดแบบนี้ แต่หลังดูจบก็คิดได้ว่า...คนทิ้งก็คงมีเรื่องหนักใจไม่แพ้คนถูกทิ้ง แต่แค่คนละมุมมองเท่านั้นเอง

เอาความรู้สึกแรกก่อน...เราว่าหนังเล่าเรื่องดีทีเดียว มีความมินิมอล (เหมือนบ้านในฝันของนางเอก) แต่ “สาร” ที่สื่อออกมากลับไม่ “Minimal” ออกจะ “Maximal” กว่าที่คิดมาก อย่างน้อยๆ เราก็จุกไปหลายฉาก โดยเฉพาะฉากที่ “จีน” (ออกแบบ ชุติมณฑน์) ทิ้งของเก่าเก็บของเพื่อนซี้ แล้วเพื่อนซี้คนนั้นดันมาเจอ

“แกไม่โกรธเพราะแกไม่แคร์ไง”

น่าจะเป็นดอกที่หนึ่งสำหรับเรา...หลายครั้งที่เราทิ้งของโดยไม่คิดว่าตอนนั้นคนให้เขาคิดอะไรบ้าง บางอย่าง...ทิ้งไปได้เพราะมันไม่มีค่าอะไรแล้วเมื่อกาลเวลาผ่านไป แต่ของบางอย่างเราก็ทิ้งไม่ลงเพราะจนตาย...เราก็ไม่มีวันลืม

“เรื่องบางอย่าง...ถ้าเราไม่อยากลืมมันก็ไม่มีวันลืม”

“จีน” นางเอกของเรื่องนี้ก็เช่นกันที่มีหลายอย่างที่อยากทิ้งแต่ก็ทำใจไม่ได้ เพราะระหว่างการทิ้งก็มี “ความทรงจำ” หลายอย่างถาโถมจนเธอต้องออกไปเผชิญหน้ากับมัน และหนึ่งในบรรดา “ความทรงจำ” ที่เจ็บปวดที่สุดก็หนีไม่พ้นของแสลงอย่าง “แฟนเก่า”

“เอ็ม” (ซันนี่ สุวรรณเมธานนท์) คือแฟนเก่าที่จีนทิ้งอย่างไม่มีเยื่อใยเมื่อหลายปีก่อน จะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม แต่คนถูกทิ้งอย่างเขาก็ต้องจมปลักกับความผิดหวังและเสียใจนานนับปี กว่าจะฟื้นตัวอีกครั้งพร้อมความรักครั้งใหม่ กระทั่ง “แฟนเก่า” อย่างจีนโผล่เอาของมาคืน

ใครที่เห็นตัวอย่างก็น่าจะเห็นบางส่วนของเรื่องราวตรงนี้ แต่ที่ต้องไปดูต่อให้จบในโรงคือบทสรุปของคู่นี้ว่าจะเดินไปถึงจุดไหน บอกเลยว่ามันจะไม่ใช่การทิ้งที่จะก้าวผ่านไปได้ง่ายๆ เพราะ...การทิ้งคนมันไม่ง่ายเหมือนกับการทิ้งของ ที่แม้จะทิ้งไปแล้วก็ยังหาชิ้นใหม่มาแทนได้ แต่คนคนหนึ่งถ้าทิ้งไปแล้ว หรือใจใจหนึ่งที่ทิ้งไปแล้ว คงประกอบใหม่ไม่ได้ง่ายๆ

เรื่องความรัก ทั้งแฟนเก่า แฟนใหม่ ก็เป็นประเด็นหนึ่งของเรื่องนี้ แต่ที่ touch เรามากกว่าคงเป็นเรื่องของครอบครัว มิตรภาพระหว่างเพื่อน ที่แม้ว่าจะพยายามทิ้งแค่ไหน มันก็ยังอยู่ในใจเราเสมอ...อยู่แค่ว่าเราจะเก็บมันไว้ที่ไหน

เรื่องของ “จีน” ก็เช่นกัน...การจัดบ้าน (แบบมินิมอล) ก็เหมือนการจัดการใจของตนเองที่มีทั้ง “ความทรงจำ” ทั้งดีและร้ายมากมาย ก็อยู่ที่เจ้าของบ้าน(ใจ)นั้นๆ จะจัดการและจัดเก็บมันได้ดีแค่ไหน

หนังอาจจะเล่าซับซ้อนไปหน่อย แต่เราว่ามันก็มีจุดยิบย่อยที่คาบเกี่ยวและทำให้เราเห็นภาพคน(อยาก)ทิ้งแต่ตัดใจไม่ได้ชัดเจนขึ้น ไม่ว่าคนคนนั้นจะโสดหรือไม่ก็ตาม เพราะชีวิตจริงคงไม่ได้มีแค่ “แฟนเก่า” ที่อยากโละทิ้ง แต่มันก็มีเรื่องสารพัดในหัวที่รอเราไปจัดการให้เข้าที่เข้าทาง

รวมๆ เราว่าหนังก็ “พุทธๆ” แหละ ใจเป็นของเรา และอยู่ที่เราจะจัดการมันยังไง

#ทิ้งเก่ง
#ทิ้งยังไงให้พังกว่าเดิม

มาดามอองทัวร์
@MadamAutuer