ความเทพมันอยู่ที่ว่า...ทำเรื่องไม่ Common ให้เราเข้าถึงได้
ใครที่คุ้นกับผลงานของ “โคโรเอดะ ฮิโรคาสุ” ไม่ว่าจะเป็น “Nobody Knows” (2004) “Like Father, Like Son” (2013) หรือที่เราชอบสุด “Our Little Sister” (2015) คงพอเดาทรงกันได้ เรื่องนี้ก็ไม่ผิดหวังแน่นอน ภาษาหนังคมชัด ขนาดเรื่องที่เรียกว่า “Not Common” หรือไม่ “สามัญ” สำหรับคนไทยอย่างเรา เราก็ยัง “หน่วง” ไปกับเขาได้
ปกติเราดูหนังเขาแล้วจะมีช่วงหน่วงๆ เป็นระยะๆ เรื่องนี้เราก็มี ออกแนวตกหลุมอากาศบางช่วง ทั้งจังหวะและสิ่งที่หนังต้องการบอก พร้อมเพรียงกันกดให้เราจมดิ่งไปกับปัญหาของครอบครัวตัวลัก (ขโมย) ด้วยไม่ยาก ไม่นับเรื่องศีลธรรมและจริยธรรม...ครอบครัวนี้ก็รักกันอย่างน่าเหลือเชื่อ...อะไรทำให้พวกเขาเลือกทางเดินแบบนี้
...
สาเหตุเพราะอะไร เราจะอุบไว้เพราะถือเป็นไฮไลต์ของเรื่อง แต่จะบอกว่าเรื่องนี้เป็นดราม่าครอบครัวหนักหน่วงที่ดาร์กที่สุดเรื่องนึงที่เคยดู จริงๆ เหมือนจะไม่มีอะไร Relate ถึง แต่สิ่งที่หนังอยากบอกเรื่องสิทธิในการเลือกครอบครัวว่าควรเลือกเพราะสายเลือดหรือเลือกเพราะความสมัครใจ เป็นเรื่องน่าคิดในยุคนี้ เพราะคงปฏิเสธไม่ได้ว่าปัญหาสังคมหลายๆ อย่างก็มีบ่อเกิดจากปัญหาในครอบครัว ถ้าครอบครัวเหนียวแน่นดีคงไม่รนหาที่ไปก่อเรื่องข้างนอก (อันนี้เป็นแค่แนวโน้มและความน่าจะเป็น เราไม่ได้จะเหมารวมว่าคนที่มีครอบครัวสมบูรณ์พูนสุขจะก่อเรื่องไม่ได้)
สิ่งที่เราประทับใจคือหนังถ่ายทอดประเด็นหนักๆ นี้ได้อย่างแยบยลและแยบคาย...คือหนังไม่ได้บอกตรงๆ แต่เราจะค่อยๆ เรียนรู้และรู้สึกร่วมไปกับตัวละคร ที่สำคัญ...มันน่าจะเป็นประเด็นสำคัญและหนักหน่วงที่ถ่ายทอดไม่ได้ง่ายๆ แต่หนังก็ทำออกมาได้อย่างดี...และสะเทือนใจมาก
...
ใครที่ไม่คุ้นเคยกับหนังจังหวะเนิบๆ หน่วงๆ อาจมีเบื่อๆ บ้าง แต่เชื่อว่าแฟนหนังของผู้กำกับ “โคโรเอดะ ฮิโรคาสุ” จะไม่ท้อถอยและไม่ผิดหวังแน่นอน ไหนจะพล็อตที่สะท้อนเรื่องจริงไม่เหมือนใคร ไหนจะตัวละครที่เดาทางไม่ถูก ไหนจะปมของเรื่องที่ยากจะหาในหนังเรื่องไหน...รับรองว่ามีแต่เซอร์ไพรส์ให้รอชมสมกับที่ได้รางวัลชนะเลิศ
ถ้าพร้อมก็ลองเปิดใจนะจ๊ะ หนังเข้า 2 สิงหาคมนี้ และเข้าแค่ที่ House RCA เท่านั้นนะจ๊ะ
จนกว่าจะพบกันใหม่
มาดามอองทัวร์
@MadamAutuer