“โลกเปลี่ยนแปลงไวมากครับ โดยเฉพาะนวัตกรรมสื่อต่างๆ
แค่คนที่มีอายุประมาณกึ่งศตวรรษขึ้นมา...ก็จะได้เห็นการก่อเกิดและล้มหายตายจากของผลิตภัณฑ์นานาชนิด
วิทยุเครื่องใหญ่ๆแบบใช้หลอด แผ่นเสียง เทปคาสเซ็ต VDO ทีวีจอมน ทีวีขาวดำ วิทยุ AM แม้กระทั่งแผ่น CD VCD ฯลฯ
น้อยคนในปัจจุบันจะเคยเห็นในท้องตลาด ยกเว้นนักสะสม!!
สินค้าไฮเทคอย่าง notebook ที่เคยเท่ระยับเมื่อหลายปีก่อน แต่ปัจจุบันมีคนกล้าถือโน้ตบุ๊กเดินไป-มาสักกี่คน?!
เราอยู่ในสังคมก้มหน้า คนเริ่มหมางเมินต่อนวัตกรรมที่เทอะทะ!!
โดยสถิติอย่างไม่เป็นทางการ แต่เป็นที่ยอมรับในหมู่ผู้ผลิตรายการโทรทัศน์ต่างๆกล่าวว่า...
จำนวนคนที่เฝ้าหน้าจอโทรทัศน์ “ในบ้าน” กำลังลดลงในอัตราที่น่าวิตก!!
แต่คนยังดูรายการทีวีอยู่ครับ หากว่าดูผ่านนวัตกรรมอื่นที่ไม่ใช่โทรทัศน์ที่เทอะทะอีกต่อไป
สังคมก้มหน้าดูรายการโทรทัศน์ที่ตนชอบ...ผ่านโทรศัพท์ หรือจะเรียกว่าอะไรก็ตาม มากในอัตราที่เอเจนซี่โฆษณาแทบร้องไห้!!
น้อยคนจะจ้องหน้าจอโทรศัพท์ในช่วงที่รายการตัดไปสู่โฆษณา...ช่วงโฆษณาก็หันไปแชตไลน์ เล่นเฟซไปตามเรื่อง
อย่าไปคิดว่าเรื่องเหล่านี้จะไม่ใช่ปัญหา การล่มสลายของสิ่งใหญ่ๆ จะเริ่มจากอณูระดับนาโนเสมอ
ผมจะมโนเกินไปหรือไม่ ไม่ใช่เรื่องสำคัญ แต่การปรับตัวก่อนเกิดวิกฤติ ก็ไม่ใช่เรื่องเสียหาย...
ถ้าวันใดนวัตกรรมที่เรียกว่า “โทรทัศน์” กลายเป็นสิ่ง “ล้าหลัง” ในสายตาของผู้บริโภค จะสายเกินแก้นะครับ
ลองคิดหาตัวเลือกในการสู้ศึกครั้งนี้ร่วมกันเทอญท่านผู้มีส่วนเกี่ยวข้องครับ
ไม่น่าเกินสติปัญญาแน่นอน”
“สันติพงษ์ นาคประดา”
ครับ, น่าคิด-น่าวิตกยิ่ง นวัตกรรมใหม่ “ฆ่า” ของเก่าได้เสมอ!!
