ปล่อยได้ไง

วันที่ 31 ก.ค.เวลาประมาณ 19.00 น. เด็กผู้หญิงกับเพื่อนอีก2คน เลิกงานก็เดินทางจากกรุงเทพฯ ไปบ้านของรุ่นพี่ใกล้ๆกับหาดชะอำ จ.เพชรบุรี

ระหว่างทางไป

เจอกับด่านตำรวจบริเวณหลัก กม.190 ถ.เพชรเกษมขาออก เลยบ้านลาดมาไม่มาก

มีเจ้าหน้าที่อยู่ 6-7 คน โบกและเรียกลงรถทุกคน

แจ้งว่า เป็นด่านตรวจยาเสพติด ท้องที่ตำรวจ สภ.ชะอำ จ.เพชรบุรี

ขอค้นตัวตรวจปัสสาวะ

ตำรวจแทบทุกคนใส่หน้ากากปิดหน้า ทั้งๆที่ฝุ่นกับควันรถมีไม่มาก

แยกผู้หญิงตรวจในห้องน้ำ มีตำรวจหญิงทำการค้นตัว ให้ถอดเสื้อขึ้น และเปิดดูยกทรง

ส่วนกางเกงรวมถึงกางเกงชั้นในให้ถอดลงมาจนถึงบนเข่า ค้นตามเสื้อผ้า

เมื่อไม่พบยาเสพติดให้ปัสสาวะต่อหน้าตำรวจหญิงในห้องน้ำ บอกว่าจะนำปัสสาวะมาตรวจ

ตรวจไม่นานตำรวจบอกฉี่เป็นสีม่วง

เด็กผู้หญิงบอกไม่เคยเสพยาเสพติดมาก่อน

ตำรวจไม่เชื่อ

มีตำรวจอีกนายเดินมาบอกว่า จ่ายตรงนี้เลย 20,000 บาท จะได้จบกัน

ไม่งั้นต้องถูกส่งตัวไปโรงพัก และถูกปรับในชั้นศาล

เด็กผู้หญิงที่มีงานทำดีๆ เริ่มทนไม่ไหวกับพฤติกรรมต่ำช้าของตำรวจ

บอกบุหรี่ก็สูบไม่เป็น ยาเสพติดไม่เคยลอง จะตรวจเจอฉี่ม่วงได้อย่างไร

ทำไมไม่ส่งไปตรวจที่โรงพยาบาล

ถ้าผลออกมา “ฉี่ม่วง” ยอมติดคุก

เจอ “เหยื่อ” เสียงแข็ง ตำรวจจึงยอมปล่อยออกมา

พอขับรถออกมาจากด่าน มีเสียงพูดตามหลังว่า “อย่าให้เจออีกนะมึง”

ไม่รู้ว่าตำรวจที่มีพฤติกรรมชั่วช้าใช้อำนาจหน้าที่เรียกรับผลประโยชน์หน้าด้านๆ อยู่รับใช้ใกล้ชิดประชาชนได้อย่างไร

หรือมีนายได้รับเบี้ยบ้ายรายทาง จึงไม่คิดเกรงกลัวความผิดใดๆ ทั้งสิ้น

ปล่อยให้ตำรวจใช้เครื่องแบบหากิน.

“เพลิงพยัคฆ์”