ปฏิรูปเกษตร...ปฏิรูปกลไกโกง

เพราะยุทธศาสตร์ตามข้อเสนอของสภาหอการค้าแห่งประเทศไทย ไม่มีจุดไหนเลยที่จะแก้ปัญหาเรื้อรัง ดึกดำบรรพ์...เกษตรกรถูกโกง ถูกเอาเปรียบกดราคาไว้เลย

ไม่รู้เพราะผู้นำเสนอ มีส่วนได้เสียและเป็นส่วนหนึ่งของปัญหานี้ด้วยหรือเปล่า ปัญหาที่สร้างความเจ็บช้ำให้เกษตรกรจนสิ้นเนื้อประดาตัว ยากจนซ้ำซาก ถึงไม่ถูกบรรจุอยู่ในแผนดังว่า

ทุกคนรู้ดี สินค้า เกษตรไม่ว่าชนิดไหน สุดท้ายมาตายเอาตอนจบ ตอนขายนี่แหละ ถูกกดราคา ...แต่ภาพลักษณ์ภายนอกกลับกลายเป็นว่า เป็นไปตามกฎการค้าเสรี ราคาเป็นไปตามกลไกตลาด

แต่กลไกตลาดที่ว่ากัน มันยุติธรรมแค่ไหนไม่มีใครพูดถึง...กลไกไม่ต้องอื่นไกล ดร.อนันต์ บอกให้มองใกล้ๆ ณ จุดรับซื้อนี่แหละ เกษตรกรขนสินค้าใส่รถบรรทุกไปขาย...เป็นต้องเจอตาชั่งน้ำหนัก วัดความชื้นข้าวโพดเลี้ยงสัตว์ วัดเปอร์เซ็นต์แป้งมันสำปะหลัง-เปอร์เซ็นต์น้ำมันปาล์ม-เปอร์เซ็นต์ความหวานของอ้อย ตรวจวัดสิ่งเจือปน

ทุกสินค้ามีการตรวจวัด ถามว่า...โกงเกษตรกรได้ไหม...เครื่องมือตรวจวัดเป็นของใคร

อย่าอ้างเครื่องมือได้มาตรฐานผ่านการรับรองของทางการ เจ้าของไม่สามารถเซตตั้งค่าโกงได้...คำแก้ตัวแบบนี้ได้ยินมาทุกปี ทุกอย่างเหมือนเดิม

และไม่ว่าเครื่องมือจะมาตรฐานหรือไม่ แต่พอพ่อค้าตรวจวัด เกษตรกรไม่รู้ ดูไม่ออก เขาบอกยังไงต้องว่าไปตามนั้น...เพราะสินค้าเกษตรไม่ต่างอะไรกับผีถึงป่าช้า ไม่พอใจไม่ขาย จะขนสินค้าใส่รถก็ทำไม่ได้ เพราะสมุนพ่อค้ายกของลง เอาไปปนมั่วหมดแล้ว ขนกลับก็เปลืองค่าน้ำมันทั้งขนกลับและขนไปหาที่ใหม่ขาย เลยจำใจให้เขาเผาตรงป่าช้านั่นแหละ

จุดนี้ต่างหากที่จะต้องปฏิรูปและยังเป็นจุดชี้วัดความสามารถของผู้บริหาร จะนำวิธีไหนมาใช้ จะพึ่งพาข้าราชการมาควบคุม ก็ต้องมียุทธศาสตร์ป้องกันข้าราชการรวมหัวพ่อค้าโกงชาวบ้านด้วย

ถ้าปฏิรูปตรงจุดนี้ไม่ได้...ต่อให้มีอีกร้อยยุทธศาสตร์ ปัญหาก็เหมือนเดิม.

ชมชื่น ชูช่อ