กีฬาปลูกจิตสำนึก

ขณะนี้หนูศึกษาอยู่ที่เมืองจีนค่ะ ช่วงนี้เป็นช่วงฟุตบอลโลกที่ใครๆก็จับตาเฝ้ารอกันมาตลอด 4 ปี หนูก็เป็นแฟนบอล และความต่างที่ได้เห็นก็คือวิธีการถ่ายทอดสดของเขากับทีวีไทยของเรา

หนูก็เข้าใจว่าทีวีไทยพึ่งพาสปอนเซอร์เป็นหลัก เพราะต้องเอาใจสปอนเซอร์และผู้สนับสนุนหลักทั้งหลาย การโฆษณาจึงเป็นเครื่อง มือที่สำคัญที่ใช้เชิดชูสปอนเซอร์เหล่านั้น

แต่การที่จะต้องรีบตัดโฆษณาทุกครั้งที่มีโอกาสมันก็เกินไป และเพราะการโฆษณาเหล่านี้มันทำให้คนดูถูกเอาเปรียบ และควรได้ชมในสิ่งที่เขาควรได้ชม

ที่นี่นะคะ เวลาจบการแข่งขัน เขาจะถ่ายบรรยากาศที่นักกีฬาแต่ละทีม ทั้งทีมแพ้ที่เดินปรบมือให้ทีมชนะ และทีมชนะที่ปรบมือให้กับกองเชียร์ เดินขอบคุณกองเชียร์

รวมทั้งนักกีฬาเองก็แสดงสปิริตจับไม้จับมือทักทายแลกเสื้อกันอย่างเป็นมิตร

นอกจากนั้น ยังได้เห็นภาพของแฟนบอลที่เข้าไปเชียร์ที่ถึงแม้จะคนละชาติ แต่ก็พูดคุยถ่ายรูปด้วยกัน ประสานสัมพันธ์กันอย่างดี

สิ่งเหล่านี้หนูว่ามันเป็นสิ่งที่ดีที่ทำให้เยาวชนและเด็กได้เห็นว่านี่คือกีฬา รู้แพ้รู้ชนะ

แล้วทำไมทีวีไทย พอกรรมการเป่านกหวีดถึงต้องรีบตัดเข้าโฆษณาเสียแบบนั้นล่ะคะ หนูว่ามันเป็นการเอาเปรียบคนดูเกินไปค่ะ

ที่นี่เขาก็ยังให้ดูสัมภาษณ์นักเตะและโค้ชหลังการแข่งสดๆจากสนามอีกนะคะ แล้วก็มีการแปล มีล่ามพากย์สดๆ ได้ทุกภาษาจริงๆ

หนูรู้สึกว่าทีวีจีนใครๆก็รู้ว่ารัฐบาลเซ็นเซอร์เข้มงวดแค่ไหนกับเรื่องสื่อ แต่ทำไมสิ่งเหล่านี้ ประเทศไทยที่มีอิสรภาพมากกว่า กลับได้ดูน้อยกว่า ทำไมผู้บริโภคต้องถูกเอาเปรียบ

อยากฝากให้ผู้ใหญ่คิดให้มากกว่านี้ คิดถึงผู้ชม คิดถึงเยาวชนไทย มันเป็นสิ่งที่เข้าถึงได้ทุกวัยสามารถปลูกฝังพื้นฐานจิตสำนึกและนิสัยของเด็กๆได้ แม้แต่ผู้ใหญ่เองก็ด้วย

คุณไม่จำเป็นต้องโฆษณาบ่อยขนาดนั้น มันไม่มีประโยชน์ทางการค้าขายเท่าไรหรอก แต่มันเป็นการยัดเยียดและเอาเปรียบคนดูมากกว่า”

“สิชล”

ครับ, น่าจะเป็นญาติกับฉบับเมื่อวาน ประเด็นคมชัดมาก ขอชมเชยด้วยใจจริง!!

“แจ๋วริมจอ”